Sadece İsmini Soyledım
 

Adın zifir bir zehirdi.
Ama ben,
Diliminin kördüğüm akşamlarında bile,
Senin ismini söyledim...

Her hecenin besteye dönüştüğü,
O endamlı gece saatlerinde,
Sen bir alabora darbesiydin,
Adın ise zifir bir zehir.

Güneşle gelen her ışık tanesi,
Penceremde siyah bir canavardı sanki.
Sabah kuşlarının ötüş melodileri,
Bir cenaze merasimi gibi ağır ve iticiydi...
Gölgemden daha yakındı ölüm meleğim.
Ama ben ölmek için gençtim...

Sen,
Fal baktığım çiçektaçlarında bir ümittin,
Ben ağladıkça
Sen ıslak mektup kağıtlarından silindin.

Tütsülü griliklerin perdelediği mesut senelerde,
Yazgıya meydan okutan körebe günleri vardı.
Yalancı cesaretlerle açıldığım bu körfezlerde,
Aşk anaforu... çek beni derinlere.

Zifir bir zehirdi ismin.
Ama ben
Öleceğimi bile bile,
Senin ismini söyledim.