Ateşli Havale Nöbetleri
 

Ateşli Havale Nöbetleri
Ateşli Havale Nöbetleri[/b]


[/b]
Ateşli
havale çocukluk çağında en sık görülen havae nöbeti türüdür. 6 ay-5 yaş arası çocukların % 2-4 ?ü en az
1 kez ateşli havale geçirirler. Çoğunlukla viral ve bakteriyel enfeksiyonlar sırasında oluşur. Kardeşlerden birinde ateşli havale öyküsünün olması
diğer çocuklarda nöbet olasılığını 2-3 kat artırır. Ateşli havale sırasında ölüm bildirilmemiştir. Bununla birlikte , anne-babalar çocukları ateşli havale geçirirken
öldüğü veya ölmek üzere olduğu hissine
kapılarak büyük korku ve telaş yaşarlar. Bu korku nöbet geçirme sırasında ortaya çıkan belirtilerden
kaynaklanmaktadır. Ateşli havale geçiren çocukta gözlerde kayma veya gözlerini bir noktaya dikme, bilinç kaybı, vücudunda veya el ve ayaklarda çırpınma veya kasılma-gevşeme
hareketleri, el-ayak çevresinde morarma,nefessiz kalma,iç çekme, ağız kenarında çekilme, göz kırpma ve başını geri atma
olabilir. Ateşli havale
nöbeti ?basit ve ?kompleks
olmak üzere ikiye ayrılır.Basit ateşli havale 15 dakikadan kısa süren, 24 saat iinde 1 kez olan,beraberinde menenjit bulgusu olmayan, tüm vücutta kasılmalarla birlikte olan nöbetlerdir. Kompleks ateşli nöbet ise 15 dakikadan uzun süren, 24 saat içinde birden fazla kere tekrar eden , vücudun bir bölgesine sınırlı nöbettir. Ateşli havale nöbetlerinin % 80 i basit nöbetlerdir. Bir kez basit ateşli havale geçiren 12 aylıktan küçük
bebeklerde
tekrar ateşli havale geçirme riski % 30 iken, 12 aydan büyük bebeklerde bu oran daha düşüktür (% 30). İkinci ateşli havale nöbeti geçiren çocukların tekrar ateşli havale geçirme riski ise % 50 dir. Tekrarlayan ateşli havale nöbetleri 5-6 yaşında kaybolur. Ateşli havale geçiren çocuklarda beyinde
organik hasar kalmaz. Nöbetler çocukların zeka ve davranışları üzerine olumsuz etki yapmazlar. Ateşli havale geçiren çocukların epilepsi geliştirmeme olasılığı % 95 in üzerindedir. Ateşli nöbetlerin tedavi edilmesi epilepsi gelişmesini önlemez.Basit ateşli havale genellikle birkaç dakika sürer ve kendiliğinden geçer. Nadiren 10 dakikadan uzun sürer. Hastanede yatırmaya, radyolojik incelemelere, EEG (beyin elektrosu)
yapılmasına gerek yoktur. Yapılması gereken ateşe neden olan hastalığın tanısının konup
tedavi edilmesidir. Ateşli havale geçiren çocukta
havaleye neden olabilecek
menenjit (beyin zarı iltihabı) veya ensefalit 8beyin iltihabı) gibi önemli hastalıkların
atlanmamasıdır. Menenjitli çocukların % 13-18 inde ateşli havale nöbeti görülebilir. Bir buçuk yaşından küçük ve ilk kez
ateşli havale ateşli havale
nöbeti geçiren çocukların menenjit yönünden araştırılması önerilmektedir çünkü
bu çocuklarda klinik bulgulara dayanarak
menenjit tanısı koymak veya olmadığını ispatlamak çok zordur. 1.5 yaş üzerindeki hastaların genel durumu iyi ve muayenede
menejit bulguları yok ise
beyin omurilik
sıvı incelemesi yapılmasına gerek yoktur. Havale nöbeti geçiren çocuk , tükrüğünü
bronşlarına
kaçmasını önlemek amacı ile
yan yatırılmalı,ağzında herhangi bir şey varsa parmakla çıkarılmalı, ağzına herhengi bir şey konmamalı, solunumu 5-10 saniye süre ile dursa bile
yapay solunum ve kalp masajı gibi uygulamalar yapılmamalı, nöbet sırasındaki hareketleri durudurulmaya çalışılmamalıdır. Anne-babanın yapacağı en önemli fakat en zor şey mümkün olduğunca sakin kalmaktır. Acil polikiliniğine başvuran ve basit
ateşli havale nöbeti geçiren
çocukta
menenjit gibi ciddi bir bakteriyel enfeksiyon bulgusu yok ise
hasta 3-4 saat
takip edilir, kendine
gelen ve ateşin düştüğü gözlenen
çocuklar evlerine gönderilebilirler. Ateşli havalenin başında
ağızdan veya makaddan uygulanan
diazepam, nöbet tekrarlarını
ve ailenin telaşını önleyebilir ancak epilepsi gelişmesini önlediği gösterilememiştir. Ateşli basit nöbet geçiren çocuklara havale önleyici ilaçlar ile koruyucu tedavi uygulaması önerilmez. Ayrıca bu amaçla kullanılan bazı
ilaçların epilepsi
gelişme riskini azalttığına dair bilgi mevcut değildir. Buna karşılık kompleks ateşli nöbet geçiren veya başka nörolojik problemleri
olan çocukların 3-4 yaşına
kadar günlük
havale durdurucu ilaçları kullanmaları önerilir.
Kaynak: Pediatriportal