Kısır Ekşisiz Olmaz!
 

Kısır ekşisiz olmaz!

[/b]
Yazan: dr.alper mumcu Tarih:Gonderen: Berna K
İstanbul
Biz evleneli altı ay kadar olmuştu ki , esim “Hadi çocuk
yapalım” dedi.( Bu da nereden çıktı simdi?)

“Henüz evliliğimiz çok yeni , ya anlaşamazsak, bir suru
borcumuz var, bir evimiz bile yok, daha yaşanacak çok şey
var” derken bir altı ay daha oyalandık.

E benim aklımda da evlendikten iki sene sonra çocuk yaparım
diye bir fikir var zaten" himmm simdi hamile kalırsam iki
sene olur. Acaba bu ay becerirsek ne burcu olur ? Yok yok bir
dahaki ay olsun da balık olsun ama yükseleni de şu
olsun" Fakat o da ne Aylar su gibi akıp geçiyor ama
gelen giden yok. Bir kere çocuk fikrine girince de dünya
bambaşka görünüyor insanin gözüne.

Televizyonda her yeni doğmuş çocuk gördüğümde ağlamaya
başlıyorum. Her ay bir sinir, bir stres. “ Kahretsin yine
regl oldum! “ Bir sene geçti , galiba bir terslik var.
İkimizde doktora gidiyoruz. Benim hormonlarım idare eder.
Sadece prolaktinim yüksek ilaçla düşecekmiş. Ama esimin
durumu kotu. Sperm sayısı normalin %10 u kadar.

O zaman gittiğim doktor “ kendinize bir sene daha verin “
dedi . Verelim bakalım. (Yirmi dört kez ayni hayal
kırıklığı ne demek biliyor musun doktor?) Bir sene daha
geçti, kesin bir terslik var. Bu sefer isin uzmanlarına
başvuruyoruz. Hayatimizin bir kısmının temel taşı Cengiz
Alatas ile tanışıyoruz.

Tüm olanları anlattığımızda ve esimin test sonuçlarına
baktığında saniye bile düşünmeden bize “ Siz
mikroenjeksiyonluksunuz dedi “ ( Tabi bu kelimelerle değil )
Yaşasın kısırmışız!

E ne olacak simdi?

Elalem ne der?

Annemler çok üzülür!

Tedaviye baslarsak nasıl gizleriz?

Ya isin para kısmını nasıl halledeceğiz, ekmek değil ki bu!


Tedaviye başladık. Moralimizi yüksek tutmamız lazım . En
iyisi kimseye söylememek . Gereksiz sorulardan kurtulmuş oluruz
diye düşünüyoruz ama esas sebep KISIR damgası yemekten
korkmamız.

“Aaa çocuğunuz olmuyor mu? Kusur kimde ?

” SANA NE? Kusur sende ve senin gibi düşünenlerde!!!

Birileri ile bunu paylaşamamak çok zor . En yakın
arkadaşıma bile bir şey söyleyemedim . İçimde büyüdü
büyüdü büyüdü. Tasmam lazım , taşamıyorum. O zaman
destek gruplarından filan haberim de yok. Esimle yalnız
kaldığımız her an bunu konuşuyoruz. Hastanedeki doktorlar ve
hemşireler çok güler yüzlü her sorduğuma sıkılmadan cevap
veriyorlar, ama hastaneden çıkınca beynimi kuruntu kurtları
kemirmeye başlıyor. YA OLMAZSA?

Benim için çok önemli değil gibi. Bir şekilde altından
kalkarım, ama esim! Biliyorum içten içe yer kendini. En iyisi
sorun kimde diye ayırım yapmamak. Aylar geçti tedavinin son
aşamasındayız .

Test yapıldı “ HAMILEYIZ” Artık çevredekilere
söylemenin hiç bir anlamı yok. Bu ikimiz arasında bir sır.On
beş gün sonra ilk ultrasona gideceğiz. Ultrasona
hazırlanırken hemşire ”İkiz ister misin?” dedi. İstemem
, almamayım. Alana da mani olmayayım. Dr Cengiz bana ”Ekranda
ne görüyorsun” dedi. Bir an zaman durdu. Ne gördüğümün
farkındayım da, beynim inkar ediyor. “AY IKI TANELEEER!”

Hastane çıkısında şaşkınız. İkimizin de ailesinde
ikiz vakası yok. Simdi nerden çıktı bu ikiz deyip, adama
şüphe ile bakmazlar mi? Kisirligimizi aştık da, kısır
düşünceleri aşamadık vesselam. Yeter artık patladım .
Önüme gelen herkese “İkizimiz var…hayır ailede yok…
evet tedavi ile oldu…evet tüpbebekler” diyorum. Oh be dünya
varmış. Meğer ne kadar da merak ediliyormuş tüpbebek olayı.
Meğer ne kadar çok kişi varmış tedavi olan . Herkes
“Benimde bilmem kimim tedavi olmuştu ikizleri var bişey
yaşında ”diyor. Bu buzdağının görünen yüzü . İkizi
olmayıp da etrafa sezdirmeyen kim bilir ne kadar çok çift
vardır?

SONUC:

KISIRLIGINI KABULLEN

ELINDEN GELDIGINCE TEDAVI YOLLARINI DENE

MORALINI COK YUKSEK TUT

ELALEMI BOS VER GITSIN SEN RAHAT OL YETER

[/b]
ÖYKÜLER ANA
SAYFASI


Kaynak: Dr.Alper Mumcu

Kısır Ekşisiz Olmaz!
 

Kısır ekşisiz olmaz!

[/b]
Yazan: dr.alper mumcu Tarih:Gonderen: Berna K
İstanbul
Biz evleneli altı ay kadar olmuştu ki , esim “Hadi çocuk
yapalım” dedi.( Bu da nereden çıktı simdi?)

“Henüz evliliğimiz çok yeni , ya anlaşamazsak, bir suru
borcumuz var, bir evimiz bile yok, daha yaşanacak çok şey
var” derken bir altı ay daha oyalandık.

E benim aklımda da evlendikten iki sene sonra çocuk yaparım
diye bir fikir var zaten" himmm simdi hamile kalırsam iki
sene olur. Acaba bu ay becerirsek ne burcu olur ? Yok yok bir
dahaki ay olsun da balık olsun ama yükseleni de şu
olsun" Fakat o da ne Aylar su gibi akıp geçiyor ama
gelen giden yok. Bir kere çocuk fikrine girince de dünya
bambaşka görünüyor insanin gözüne.

Televizyonda her yeni doğmuş çocuk gördüğümde ağlamaya
başlıyorum. Her ay bir sinir, bir stres. “ Kahretsin yine
regl oldum! “ Bir sene geçti , galiba bir terslik var.
İkimizde doktora gidiyoruz. Benim hormonlarım idare eder.
Sadece prolaktinim yüksek ilaçla düşecekmiş. Ama esimin
durumu kotu. Sperm sayısı normalin %10 u kadar.

O zaman gittiğim doktor “ kendinize bir sene daha verin “
dedi . Verelim bakalım. (Yirmi dört kez ayni hayal
kırıklığı ne demek biliyor musun doktor?) Bir sene daha
geçti, kesin bir terslik var. Bu sefer isin uzmanlarına
başvuruyoruz. Hayatimizin bir kısmının temel taşı Cengiz
Alatas ile tanışıyoruz.

Tüm olanları anlattığımızda ve esimin test sonuçlarına
baktığında saniye bile düşünmeden bize “ Siz
mikroenjeksiyonluksunuz dedi “ ( Tabi bu kelimelerle değil )
Yaşasın kısırmışız!

E ne olacak simdi?

Elalem ne der?

Annemler çok üzülür!

Tedaviye baslarsak nasıl gizleriz?

Ya isin para kısmını nasıl halledeceğiz, ekmek değil ki bu!


Tedaviye başladık. Moralimizi yüksek tutmamız lazım . En
iyisi kimseye söylememek . Gereksiz sorulardan kurtulmuş oluruz
diye düşünüyoruz ama esas sebep KISIR damgası yemekten
korkmamız.

“Aaa çocuğunuz olmuyor mu? Kusur kimde ?

” SANA NE? Kusur sende ve senin gibi düşünenlerde!!!

Birileri ile bunu paylaşamamak çok zor . En yakın
arkadaşıma bile bir şey söyleyemedim . İçimde büyüdü
büyüdü büyüdü. Tasmam lazım , taşamıyorum. O zaman
destek gruplarından filan haberim de yok. Esimle yalnız
kaldığımız her an bunu konuşuyoruz. Hastanedeki doktorlar ve
hemşireler çok güler yüzlü her sorduğuma sıkılmadan cevap
veriyorlar, ama hastaneden çıkınca beynimi kuruntu kurtları
kemirmeye başlıyor. YA OLMAZSA?

Benim için çok önemli değil gibi. Bir şekilde altından
kalkarım, ama esim! Biliyorum içten içe yer kendini. En iyisi
sorun kimde diye ayırım yapmamak. Aylar geçti tedavinin son
aşamasındayız .

Test yapıldı “ HAMILEYIZ” Artık çevredekilere
söylemenin hiç bir anlamı yok. Bu ikimiz arasında bir sır.On
beş gün sonra ilk ultrasona gideceğiz. Ultrasona
hazırlanırken hemşire ”İkiz ister misin?” dedi. İstemem
, almamayım. Alana da mani olmayayım. Dr Cengiz bana ”Ekranda
ne görüyorsun” dedi. Bir an zaman durdu. Ne gördüğümün
farkındayım da, beynim inkar ediyor. “AY IKI TANELEEER!”

Hastane çıkısında şaşkınız. İkimizin de ailesinde
ikiz vakası yok. Simdi nerden çıktı bu ikiz deyip, adama
şüphe ile bakmazlar mi? Kisirligimizi aştık da, kısır
düşünceleri aşamadık vesselam. Yeter artık patladım .
Önüme gelen herkese “İkizimiz var…hayır ailede yok…
evet tedavi ile oldu…evet tüpbebekler” diyorum. Oh be dünya
varmış. Meğer ne kadar da merak ediliyormuş tüpbebek olayı.
Meğer ne kadar çok kişi varmış tedavi olan . Herkes
“Benimde bilmem kimim tedavi olmuştu ikizleri var bişey
yaşında ”diyor. Bu buzdağının görünen yüzü . İkizi
olmayıp da etrafa sezdirmeyen kim bilir ne kadar çok çift
vardır?

SONUC:

KISIRLIGINI KABULLEN

ELINDEN GELDIGINCE TEDAVI YOLLARINI DENE

MORALINI COK YUKSEK TUT

ELALEMI BOS VER GITSIN SEN RAHAT OL YETER

[/b]
ÖYKÜLER ANA
SAYFASI


Kaynak: Dr.Alper Mumcu