Rahat Bir Hamileliğin Ardından Mutsuz Bir Anne
 

rahat bir hamileliğin ardından mutsuz bir anne

[/b]
Yazan: metheris Tarih:26 yaşında anne olmak istediğimde hayatın bana neler
göstereceğini nereden bilebilirdim. Belki de çok az anne
adayının sahip olduğu büyük bir kolaylıkla hamile olduğumu
öğrendiğimde içimde tarif edilmez sevinci yaşadığımı
bugün hatırladığımda hüzün duyuyorum.Ne kadar kolay ve sorunsuz geçen hamileliğim vardı.
Şanslı anne adaylarından birisiydim Benimle birlikte hamile
olan yaklaşık 10 arkadaşım vardı benim dışımdakiler
zamanlarının çoğunu doktor peşinde geçirirken ben sadece
rutin muayeneler için doktorumu arıyordum.

Çok iyi , sevecen, insancıl bir doktorum vardı ve
muayeneler sohbet ortamında zevkli geçiyordu iki taraf için
de. Yine rutin kontrollerin birinde doktorumun birden yüzünün
solduğunu hissettiğimde bir anda dünya başıma yıkıldı.
Bana " iyi misin " diye sordu. Ben de " çok
iyiyim " değince problemi anlattı. " Hemen doğuma
girmen gerekiyor. Bebekte sorun var plesenta artık bebeğini
beslemiyor umarım büyük bir sorunla karşılaşmayız "
dedi.

Doğum yine muayeneler gibi kolaylıkla gerçekleşti. Spinal
anestezi ile sezeryan ameliyatı ile oğlum dünyaya geldi.
Doğduğunda canavar gibiydi. Küçücüktü ama her yeri hareket
ediyordu. Daha doğmasına bir aydan fazla bir zaman dilimi
olmasına rağmen doğmuştu bu acımasız dünyaya. Her şey
herşeye rağmen çok iyi görünüyordu.

Korkulan olmamış dendiği bir anda oğlumun serebral palsili
olduğu anlaşıldı. Bunu öğrendiğimizde oğlum 3 aylıktı.
Yıkıldık, kahrolduk. Sonra serebral palsinin hemiparazi tipi
olduğu anlaşıldığında biraz rahatladık. Oğlum ömür
boyunca vücudunun sağ tarafını kullanamayacaktı.

Fizyoterapi alması gerekecekti uzun yıllar, böylece şekil
bozukluğu engellenebilirdi. şu anda yaklaşık 3 yaşında bana
, aileme, hayatın ne kadar zor kazanıldığını gösterdi.
Hayatı öğretti adeta. Beni daha da güçlendirdi. Hayatın
boş geçirilemeyecek kadar güzel olduğunu öğretti.

Psikoloji okuduğum için serebral palsiyi biliyordum ama
aslında gerçekten anlayamamışım aslında. Doktorum da
öğrendiğinde çok üzüldü ama o elinden geleni yapıp
oğlumu en az zararla kurtarmıştı kendince. Ona da
minnettarım.

Ben ise şu anda serebral palsili çocuklar için
çalışıyorum. Yaklaşık 7 ay önce bu çocuklar için bir
dernek kurduk, okul yaptırmaya çalışıyoruz arkadaşlarla.
Özürlü ailelerini bulup çıkartmaya , onlara psikolojik
destek sağlamayı hedef edindik kendimize. Artık sadece kendi
oğlum için değil tüm serebral palsili çocuklar için varım.
Ömür boyu da olacağım bu dernekte.

Toplumsal duyarlılığı olan tüm insanları derneğimize
çağırıyorum. Gelin bu çocuklar için sizler de bir adım
atın.

Teşekkürler herkese şimdiden.....[/b]

Üyelerimizden
gelen tüm öyküler
Siz de öykünüzü
gönderin

Kaynak: Dr.Alper Mumcu

Rahat Bir Hamileliğin Ardından Mutsuz Bir Anne
 

rahat bir hamileliğin ardından mutsuz bir anne

[/b]
Yazan: metheris Tarih:26 yaşında anne olmak istediğimde hayatın bana neler
göstereceğini nereden bilebilirdim. Belki de çok az anne
adayının sahip olduğu büyük bir kolaylıkla hamile olduğumu
öğrendiğimde içimde tarif edilmez sevinci yaşadığımı
bugün hatırladığımda hüzün duyuyorum.Ne kadar kolay ve sorunsuz geçen hamileliğim vardı.
Şanslı anne adaylarından birisiydim Benimle birlikte hamile
olan yaklaşık 10 arkadaşım vardı benim dışımdakiler
zamanlarının çoğunu doktor peşinde geçirirken ben sadece
rutin muayeneler için doktorumu arıyordum.

Çok iyi , sevecen, insancıl bir doktorum vardı ve
muayeneler sohbet ortamında zevkli geçiyordu iki taraf için
de. Yine rutin kontrollerin birinde doktorumun birden yüzünün
solduğunu hissettiğimde bir anda dünya başıma yıkıldı.
Bana " iyi misin " diye sordu. Ben de " çok
iyiyim " değince problemi anlattı. " Hemen doğuma
girmen gerekiyor. Bebekte sorun var plesenta artık bebeğini
beslemiyor umarım büyük bir sorunla karşılaşmayız "
dedi.

Doğum yine muayeneler gibi kolaylıkla gerçekleşti. Spinal
anestezi ile sezeryan ameliyatı ile oğlum dünyaya geldi.
Doğduğunda canavar gibiydi. Küçücüktü ama her yeri hareket
ediyordu. Daha doğmasına bir aydan fazla bir zaman dilimi
olmasına rağmen doğmuştu bu acımasız dünyaya. Her şey
herşeye rağmen çok iyi görünüyordu.

Korkulan olmamış dendiği bir anda oğlumun serebral palsili
olduğu anlaşıldı. Bunu öğrendiğimizde oğlum 3 aylıktı.
Yıkıldık, kahrolduk. Sonra serebral palsinin hemiparazi tipi
olduğu anlaşıldığında biraz rahatladık. Oğlum ömür
boyunca vücudunun sağ tarafını kullanamayacaktı.

Fizyoterapi alması gerekecekti uzun yıllar, böylece şekil
bozukluğu engellenebilirdi. şu anda yaklaşık 3 yaşında bana
, aileme, hayatın ne kadar zor kazanıldığını gösterdi.
Hayatı öğretti adeta. Beni daha da güçlendirdi. Hayatın
boş geçirilemeyecek kadar güzel olduğunu öğretti.

Psikoloji okuduğum için serebral palsiyi biliyordum ama
aslında gerçekten anlayamamışım aslında. Doktorum da
öğrendiğinde çok üzüldü ama o elinden geleni yapıp
oğlumu en az zararla kurtarmıştı kendince. Ona da
minnettarım.

Ben ise şu anda serebral palsili çocuklar için
çalışıyorum. Yaklaşık 7 ay önce bu çocuklar için bir
dernek kurduk, okul yaptırmaya çalışıyoruz arkadaşlarla.
Özürlü ailelerini bulup çıkartmaya , onlara psikolojik
destek sağlamayı hedef edindik kendimize. Artık sadece kendi
oğlum için değil tüm serebral palsili çocuklar için varım.
Ömür boyu da olacağım bu dernekte.

Toplumsal duyarlılığı olan tüm insanları derneğimize
çağırıyorum. Gelin bu çocuklar için sizler de bir adım
atın.

Teşekkürler herkese şimdiden.....[/b]

Üyelerimizden
gelen tüm öyküler
Siz de öykünüzü
gönderin

Kaynak: Dr.Alper Mumcu