ForumSinsi - 2006 Yılından Beri - Can Dündar'dan Acının Kanatları

ACININ KANATLARI

Dostoyevski'nin hayatini degistiren olay neydi biliyor musunuz?
Kendi idam sahnesi...

Çar'in baski döneminde, arkadaslariyla bir sohbet grubu kurmustu. Yakalandi. 28 yasinda idam istegiyle yargilandi.
Mahkemenin sonucunu bekledigi gece hücresinden alindi. Ölüm karari yüzüne karsi okundu. Papaz günah çikarttirdi. Gözleri kapali olarak bir direge baglanip, müfreze karsisina geçirildi.
"Ates" emrini beklerken gerçek karar bildirildi kendisine...

Aslinda mahkeme 8 yil hapis vermis, Çar bunu 4 yila indirmisti; ama ona ders olsun diye böyle bir gösteri planlanmisti.
Böylece "ölüm"le tanisti; oysa bu sefil oyunda asil kesfettigi sey,"yasam"di.
Stefan Zweig'a göre 4 yil sonra yarali parmaklarindan zincirleri çikardiklari zaman sagligi bozulmus, söhreti uçup gitmisti, ama kirik dökük bedeninden her zamankinden daha parlak fiskiran tek bir sey vardi:
YasamA sevinci...
Durumu en iyi anlatan cümle Nietzsche'nindir:
"Hayati kaybetmenin kiyisina yaklasanlar, onu daha iyi tanirlar".

* * *

Evet, gemimiz su aliyor!

Daha iki ay evvel, mutluluk diyarina dogru pupa yelken yol aldigini düsündügümüz o emektar vapurun gürültüyle batmakta olduguna inaniyoruz simdi...
Halbuki iki ay evvelki sevinç dalgasi kadar bugünkü kasvet tufani da aldatici...

Yegane gerçek su:
Bu gemi su aliyor.
Batmamak için de yenilenmek durumunda...

Bu gerçegi görebilmek, maziyle yüzlesebilmek, sahip olduklarimizin kiymetini anlayabilmek için bugünkü acilari çekmemiz gerekiyordu.
Zamanla o sancilar olgunlastiracak bizi... acinin bilgeligi, gözümüzdeki mili çekip alacak.

Görecegiz ki çare, kafileler halinde suya atlamak degil, gemiyi bastan asagi yenilemektir.

Umutsuzluk her yani kusattiginda, umudun vakti gelmis demektir.

* * *

Sözü yeniden Nitzsche'ye birakalim:

"Bilginin her türü istiraptan gelir. Sefahat, duraklamak ve geriye bakmamak egilimindedir, oysa aci hep nedenleri sorar. Insan agrilarda incelir. Sürekli kurcalayan, törpüleyen aci, ruhun topragini altüst eder. Yeni düsünce meyveleri için gerekli havalandirmayi saglayan da bu altüst olustur".

* * *

Keske kalemim yaralariniza ümidin merhemini sürebilecek kadar güçlü olsa...

Keske su 20 - 30 satir, dagitabilse bezginliginizi; sözcüklerim dertlerinizden azat edebilse sizi...

Bu yazi, bunlari yapamasa da sunu söyleyebilir:

Artik finali gördük; infaz mangasinin önünden döndük.

Simdi hayati daha iyi taniyoruz. Ona, yeni dogmus bir bebegin memeye sarildigi andaki kadar tutkuyla sarilabiliriz yeniden...

2011 yili geldiginde geriye dönüp söyle diyecegiz:
"Yil 2001'di, hiç unutmam; acilarimiz o yil baslamisti. Her seyin bittigini saniyorduk. Meger kurtulusun basladigi tarihmis.

Acilarimizdan feyz alarak, onlarla kanatlanarak silkindik suskunlugumuzdan... Ayakta durmaya mecali kalmamis köhne bir sistemi degistirmeye o yil basladik. Yarali parmaklarimizdan zincirleri çikardiklarinda yasama sevincimizi hala kaybetmemistik.
O sayede kederimizin üstesinden geldik. Ve kaderimizi yendik".

Can DÜNDAR