Peki, Tanrı İçin Kim Ağlar? ( Farklı Bir Karma Bağ)
 

İnsanlar eşleri ve çocukları için bir testi dolusu gözyaşı dökerler. Para için gözyaşına boğulurlar. Peki, Tanrı için kim ağlar? Gerçek bir haykırışla yakarın O'na.


Özlem, pembeleşmiş şafak gibidir. Şafak söktükten sonra da Güneş çıkar. Özlemi Tanrı'nın tecellisi takip eder.


Tanrı şu üç cazibenin bileşik gücüyle O'na doğru cezbedildiğini hisseden bir Tanrı aşığının karşısında kendisini açığa vurur: Dünyevi insan için mal mülkün cazibesi, anne için çocuğunun cazibesi ve iffetli kadın için eşinin cazibesi. İşte insan O'na doğru bu üç cazibenin bileşik gücüyle cezbedildiğini hissederse eğer, O'na erişebilir.


İşin püf noktası, Tanrı'yı, tıpkı bir annenin çocuğunu sevdiği, iffetli kadının eşini sevdiği ve dünyevi insanın da servetini sevdiği gibi sevmektir. Bu üç sevgi gücünü, bu üç cazibe kuvvetini birleştirin ve hepsini birden Tanrı'ya yöneltin. İşte o zaman O da kesinlikle tecelli eder.


O'na özlem dolu bir yürekle dua etmek gerekir. Kedi yavrusu sadece, "Miyav, miyav!" diyerek annesini çağırmayı bilir. Annesi de onu her nereye alıp götürürse, hayatından hoşnut kalır. Anne yavruyu bazen mutfağa götürür, bazen yere bırakır ve bazen de yatağa koyar. Yavrunun bir derdi olduğunda, sadece, "Miyav, miyav!" diyecektir. Bildiği tek şey budur. Ama anne de bu yakarışı duyar duymaz, her nerede olursa olsun, yavrunun olduğu yere koşar.


Ramakrişna