Ölü Gibiyim
 

5-6 ay öncesıne kadar böyle değildim. çok değişik acılar yaşıyorum. burada ki bir çok insan gibi terkedildim. bu terkediliş ile birlikte bütün hayallerım, umutlarım uçtu gitti. hemen sonra başkasını buldu. şu anda çk mutlu belli ki. ama allah daha da mutlu etsin. gönlüne göre versin. ben anormal derecede duygsal bir insanım. bu gidişi kaldıramadım. hala da kaldıramıyorum. bütün dengem bozuldu. herşeyi boşverdim. bildiğiniz bitkisel hayattayım ama onlardan tek farkım çok düşünmem. takıntılı bir insan oldum 5 saat uyuyorum günde, hiçbir iş yapmıyorum. istiyorum ama yapamıyorum. tek yapabildiğim düşünmek, 21 saat düşünüyorum, ne düşünüyorsun derseniz herşeyi düşünüyorum. havada ki kuşun bile neden uçtuğunu .düşünür hala geldim. birde sürekli aklımda allah var, hiç çıkmıyor ama ben buna anlam veremedım. içimde sürekli bir hüzün ve huzursuzluk var. evde boğuluyorum, dışarda boğuluyorum. kendimi yalnız ve çaresiz hissediyorum. sanki bu dünyaya ait değilmişim gibi hissediyorum. hiçbirşey düşünmek istemiyorum hatta öyle ki bazen kafamı duvarlara bile vurasım geliyor. başlarda kendimi içkiye vermiştim düşünmemek adına. ama sokaklarda sızıp insanların acı içinde bakmaları ve dini açıdan hükmü dolayısıyla içmiyorum artık. diğer ilginç bir sorunum da şu: beynim ikiye bölünmüş durumda.

bir yanımda şiddetle allah allah diye çırpınıyor. diğer yanım ise öl git bu acılar bitmeyecek diyor. 5 ay oldu ve bende en ufk bir toparlanma yok. allah affetsin bazen ölmeyi bile düşünüyorum. içimde negatif biri yaşıyor. ben diyorum ki artık toparlan ve hayata tebessüm et. o içimde ki kişi bütün negatifliğiyle hayatımı tekrar mahvediyor ve ben kendimi tekrar boşluğa bırakıyorum. namaz kılmıyorum, çok utanarak soyleyeyim size cumalara bile gitmiyorum ama çok gitmek istiyorum. namaz vaktine az kala üzerime öyle bir karabulut çöküyor ki. kendimi uçuruma yuvarlayasım geliyor. bir de takıntılarım başladı. mesala hergün beni arayan bir kişi beni 1 gün aramasın, acaba hakkımda kötü birşey mi duydu. yanlış birşey mi yaptım gibi düşüncelere dalıyorum. bu sıkıntılarımı nasıl aşabilirim? ne yapmam gerekiyor? doya doya bende gülebilirmiyim tekrar.

kırmadan yumuşak bir dille cevaplarsanız çok sevinirim. zira sert mesajlar benim içim hiç iyi olmayabilir. bu hayatta birazda olsa mutluluk ve güzellik varsa umut dolu mesajlarınızı bekliyorum