Huylu Huyundan Vazgeçmez
 

HUYLU , HUYUNDAN VAZGEÇMEZ

Bir bahar sabahı , yeşil bir kurbağa dere kıyısında sessiz sessiz güneşlenmektedir . Çalılar arasından bir akrep görür . Akrep , yalancı bir gülümsemeyle , kurbağaya :
-Günaydın , kurbağa kardeş ! der .
Kurbağa , akrebin dostluğuna hiçbir zaman inanmadığı için cevap vermez , susar . Akrep yapmacık bir tavırla yaltaklanmağa başlar :
-Ben , fena bir hayvan değilim kurbağa kardeş . Beni yanlış tanıtmışlar . Benim de bir yüreğim , dostluk duygularım var , inan bana . Bir ricam olacak . Ne olur , sırtına bindir de , beni şu derenin karşı kıyısına geçiriver . Çok işim var . Bana yapacağın bu iyiliği asla unutmayacağım …
Kurbağa :
-Sana nasıl güvenebilirim . İyilik edersem , karşılığında kötülük görürüm … Hayır hayır , bunu yapamam …

Akrep yalvarmaya başlar . İyilikten , dostluktan kardeşlikten söz eder . Kurbağa , akrebin tatlı diline ve göz yaşlarına dayanamaz . Sırtına alır . Yüze yüze dereyi geçer . Tam karşı kıyıya ayak basacağı sırada , akrebin akrepliği tutar .( Casss .. ) diye , kuyruğundaki zehirli iğneyi kurbağanın sırtına saplar .

Zavallı kurbağa ( Ahh !.. ) diye inler . Akrebe seslenir ;
-Ne yaptın ? Hani iyiliğime karşı bana kötülük etmeyecektin ? Öyle konuşmuştun … Senin tatlı sözlerine inanmamam gerekirdi , bana nasıl kıyarsın ? …
Akrep fısıldar :
-Kusura bakma kurbağa kardeş ! .. Elimde değil , bu benim eski huyumdur . Ne yapayım , vazgeçemiyorum …

Huylu , huyundan vazgeçmez , böylelerine güvenmemeli …

" Ben senin anlaman , bilmen ve öğrenmen için hikayeler söylüyorum . Sen bu hikayelerden sonuca var , gerçekleri ara… "
Mevlana
......
Ne mutlu kıssalardan ibret çıkaranlara..............

Huylu Huyundan Vazgeçmez
 

rakiye Nickli Üyeden Alıntı

HUYLU , HUYUNDAN VAZGEÇMEZ

Bir bahar sabahı , yeşil bir kurbağa dere kıyısında sessiz sessiz güneşlenmektedir . Çalılar arasından bir akrep görür . Akrep , yalancı bir gülümsemeyle , kurbağaya :
-Günaydın , kurbağa kardeş ! der .
Kurbağa , akrebin dostluğuna hiçbir zaman inanmadığı için cevap vermez , susar . Akrep yapmacık bir tavırla yaltaklanmağa başlar :
-Ben , fena bir hayvan değilim kurbağa kardeş . Beni yanlış tanıtmışlar . Benim de bir yüreğim , dostluk duygularım var , inan bana . Bir ricam olacak . Ne olur , sırtına bindir de , beni şu derenin karşı kıyısına geçiriver . Çok işim var . Bana yapacağın bu iyiliği asla unutmayacağım …
Kurbağa :
-Sana nasıl güvenebilirim . İyilik edersem , karşılığında kötülük görürüm … Hayır hayır , bunu yapamam …

Akrep yalvarmaya başlar . İyilikten , dostluktan kardeşlikten söz eder . Kurbağa , akrebin tatlı diline ve göz yaşlarına dayanamaz . Sırtına alır . Yüze yüze dereyi geçer . Tam karşı kıyıya ayak basacağı sırada , akrebin akrepliği tutar .( Casss .. ) diye , kuyruğundaki zehirli iğneyi kurbağanın sırtına saplar .

Zavallı kurbağa ( Ahh !.. ) diye inler . Akrebe seslenir ;
-Ne yaptın ? Hani iyiliğime karşı bana kötülük etmeyecektin ? Öyle konuşmuştun … Senin tatlı sözlerine inanmamam gerekirdi , bana nasıl kıyarsın ? …
Akrep fısıldar :
-Kusura bakma kurbağa kardeş ! .. Elimde değil , bu benim eski huyumdur . Ne yapayım , vazgeçemiyorum …

Huylu , huyundan vazgeçmez , böylelerine güvenmemeli …


--------------------------------------------------------------------------


" Ben senin anlaman , bilmen ve öğrenmen için hikayeler söylüyorum . Sen bu hikayelerden sonuca var , gerçekleri ara… "
Mevlana
......

Ne mutlu kıssalardan ibret çıkaranlara..............



Teşekkürler