Kadınların Sigortası
 

Önümde TİSK’in “Kadın İşgücü” araştırması var. Ekranda, sosyal sigortalar reformu. Daldım düşünceye. Onları düşündüm. Onlar, ön plana çıkmayan hanımlar. Kocalarının sırtını dayadığı, çocuklarını sırtında taşıyan hanımlar.
Ömürleri boyunca hiçbir dönemde bu kadar tedirgin olmamışlardı, sanıyorum.
Global krizin yerel darbeleri en çok onları düşündürmüyor mu?
-Nasıl geçineceğiz? Nereden kısacağız?
Soruları kursaklarda düğümleniyor.
Maalesef gerçek, Türkiye’de “geçinebilmek” için ya erkek ikinci bir işte de çalışacak ya da eşi de çalışacak!
Ben pek maço bir insan sayılmam. Kadınların çalışmasına karşı da değilim.
Genç kızların mezuniyetlerini takiben sorumluluk alıp da hizmet sektöründe ülke ekonomisine katkılarını takdirle izliyorum.
Ama, ne kadar kızsanız da yazacağım.
Evlenip, aile sahibi olan hanımların kaçta kaçı bu işi keyifle yapıyorlardır? Diyeceksiniz, kişisel tatmin, kişilik geliştirme vs gibi faktörler onların açısından önemli. Tabii, önemli. Ama, TİSK oranını yazmasa da evli olup da çalışan hanımlarda “ailevi sorumluluklara yeterince zaman ayıramama” endişesini kaydetmekte.
Ve şimdi, hanımlar, dünden daha fazla, eşine yardımcı olabilsin diye, bütçeye katkı diye, çalışmayı düşünüyor.
Zaruret olmasa çalışırlar mıydı?
Onun için, kadın istihdamı arttırılmalıdır, iyidir diye, Türkiye koşullarında ne olur reklam yapmayalım.
Ben tembel biri hiç sayılmam.
Ama, hep şu iş yükünü azaltsam da aileye vakit daha çok ayırabilsem derken, nice babanın bana katıldığını biliyorum. Nerede kaldı annelerin asıl hissi?
-ALINTIDIR-