ForumSinsi - 2006 Yılından Beri - Biri Beni Uyandırsın!

Biri beni uyandırsın… AŞK

Gerçek, yaşadıklarımızın hissettiklerimizin içine öyle sinmiş ki ne farkındayız, ne de hayal edebiliyoruz. Ne yapmamız gerektiğine ne karar verebiliyoruz, ne de hayal edebiliyoruz. Çoğul şahıs kullanmak hoşuma gidiyor, en azında benim gibi hisseden birileri de vardır diyerek kendimi teselli edebiliyorum. İş güç yaşam mücadelesi içinde kaybolmaktan aşkı için dağları delen Ferhat’a hayran olamamaktan başka elimden gelen yok. Kararını verip uygulayanlardan yanlışlarından ders alanlardan birbirlerini aşık insanların var olmasından mutluluk duyuyorum. Hüzün daha da artıyor o zaman. Nerdeyim ? neresindeyim ?

Çaba göstermek mücadele etmek niye bu kadar zor, pes etmemek için sevenimin olmasını ne çok isterdim. Hayır ya o da oldu, hep yanlış dilekler diledim. Sevilmeyi değil sevmeyi istiyorum ben. Kendini kalabalık insan topluluğu arasında herhangi bir mevkiye koyan insan en azından o topluluk içinden sahip olabileceği sevgilere ulaşabiliyor ki ulaştım ben. Yetmedi. Farkına varmak da bi zaman aldı, üstüne. Duygusal bir şarkının melodisine kendini kaptırıp içinde yaşadığın fırtınanın farkındalığına bağlanmışım ben. Bencillik mi ? mazoşistlik mi ? bilmem pek de umurumda değil. Aşk seni öyle istiyorum ki. Damarlarım da kan , öyle yavaş dolaşıyor kalbim öyle yavaş atıyor ki kendimi arıyorum durmasızın. Suçlanacak ne kadar çok şey var. Suçu birilerinin üstüne atabilmek ne kadar kolay. Her şeye sahip olmak ve hiç birini istememek. Bu her şey ne peki? Olayda bu değil mi ? bizim kendimiz için istediğimiz her şey ne? Duygusal tatmin en azından. Da doğrusu kim ? aşk yoksa soruluyor bu sorular işte. Aşk insanı körü körüne bağlılığı ve hiç bir zaman cesaret edemediği güveni veriyor.Yoksa aşk boşuna kendinizi kandırma denesen de olmuyor, olmasını çok istiyorsun düzen istiyorsun ama olmuyor işte, eksik bi şey var o kadar büyük bi eksik ki için el vermiyor işte. Korkmak mı bu ? denemek gerekir mi ? olmadı baştan alalımı yok ki bunun, hayat durmuyor ki ? yanlış kararının telafisi yok ki. Tamam süren doldu tekrar deneyebilirsin bu sefer daha dikkatli ol diyen de yok ne kötü

Yazının kâğıt parçasında düzenli duruşu ne kadar güzel , duruşu içinde barındırdığı duygular topluluğunun zihinlerde birkaç anlam ifade edilebilir olduğu gerçeği, ne kadar yalın hali ama niteliğinin okumadan belirsiz oluşu , ifade edebildiğimin karşımda somut bi kağıt parçasında var oluşu ne kadar güzel. İstediklerimizi , istediğimi hayatın herhangi bir anında kimsenin fark etmediği benim bulabildiğim diğerlerine alın işte ben buldum bakın bunu yaparsanız her şey bu kadar basit olur diye nitelendire bilmeyi ne çok isterdim. Yaşam içinde bir yerlerde gizli bi sorunun cevaplanmasını bekleyenlere, büyük bi oyunun içinde olduğunu düşünüp oyundaki hatayı fark edeceği günü arayanlara, farkındalığının ortaya çıkacağını elbet bir gün doğru olanın anlaşılacağını umanlara; kötü bir haberim var öyle bir şey yok şu an gerçek yaşamdasınız uyanın.
_________________