Uzaydaki Gariplikler
 

Uzayda kimse çığlığınızı duyamaz çünkü ses havanın
bir titreşimidir ve uzayda titreşecek bir hava yoktur.

Uuzayda lazer ışınları görünmez (üzgünüz, Yıldız
Savaşları hayranları) çünkü Dünya’da havadaki toz, lazer ışını ışığını gözün
içine “saçar”.

Uzay akıl almaz derecede
soğuktur çünkü size çarpacak ve bu şekilde ısıyı aktaracak atomların
sayısı çok azdır.
Gezegenler arası uzay
santimetreküp başına yaklaşık 10 atom içerir (Dünya’da iyi bir
laboratuvar vakumu 100.000, deniz seviyesindeki hava ise 30 milyar kere milyar
atom içerir).
Isı fazlasını uzaklaştıracak hava atomları olmadığında, aşırı
ısınma da soğuma kadar ciddidir. Uzay giysilerini ısıtmak ve soğutmak
gerekir.
Solunacak hava içermeyen uzayda astronotlar kendi hava tedariklerini
yanlarında, genelde sırta taktıkları skubamsı tüplerde taşırlar.

Uzayda basınç yoktur. Bizse 50 km’lik bir hava sütununun
ağırlığı (2 fil) altında yaşarız. Astronot giysilerinin basınçlı olması
gerekir.
Astronotlar Michelin maskotu gibi giyinmese, kanlarındaki azot
kabarcıklar oluşturur (azot narkozu- “vurgun”) ölmelerine neden
olurdu.

Uzayda ağırlığımız yoktur.
Yörüngede (hiç erişemeden!) sürekli Dünya’ya doğru düşeriz. “Serbest düşüşte”
yerçekimini hissetmeyiz.

Uzayda daima Güneş ve
ötesinden gelen ışınım (kozmik ışınlar) tehlikesi vardır. Dünya’nın
manyetik alanı Dünya için bir şemsiye oluşturur.
Astronotlar sık sık tuhaf
ışık çakmaları görürler. Bunların göz yuvarlağı sıvısına çarpan hızlı atomaltı
parçacıklar olduğu düşünülüyor.

uzay radyasyonu insanlı uzay seferlerinin
tek engeli olarak görülüyor. Mars’a yolculuk, astronotları 6 ay bu radyasyona
maruz bırakıyor.

Nasıl? İnsan hiç de uzay için yaratılmamış hissine
kapıldınız mı?!