Bıçkın Delikanlı
 

Bıçkın Delikanlı Öyküsü - Derin Duygular - Tülay Bilgin - Duygu Seli - Yaşam Hikayeleri - Öykü
Bir zamanlar İstanbul'un bıçkın bir delikanlısı varmış.Arabasıyla Aksaray'a taş çekermiş.

Bu bıçkın delikanlı yapar eder haline gülermiş.

Ayakları yere sağlam basmazmış.

Aksaray'lı bu bıçkın delikanlının başına bir olay gelse kader talih der kızarmış.

Oysa aslında ne talih nede kader, yaptıklarını çekermiş.


Bir gün hayatın içinde tökezleyince kadere sövecek olmuş.

Bir melek belirmiş. Kendi taşıdığı taş, arabasının tekerine düşüvermiş......

Oysa acılarını hayata yükler, kader haline gülsün dermiş.

Kalbinden geçen, dilinden düşen, duaların da bed bed konuşan bıçkın delikanlı yüreğine bir türlü söz geçiremezmiş.Bir gün çok canı yanmış.

Yüreği (ona) söz geçirmiş.Tövbeler etmiş.


Aksaray Aksaray

Yüküm çok ağır

Arabam çekmez bu taşı

Ben oldum dört tekerden

Aksay geçti benden



Bu yolları ezbere bilirim

Rüzgar kesmez Hızımı

Taşları yıktım denize

Ben vazgeçtim bu işten

Kim çekerse çeksin bu taşları



Yüreğime ferman yazdım

Artık uslan delikanlı

Aksaray'a taş değil baş çekeceğim

Akılımı başımda toplayıp

Yolarımı taşlardan temizleyip

Aksaray'lı er olacağım



Taşı bırakan, bir gün o taşa kendi tökezliyor.


Tülay Bilgin