Laleler
 

Yaşam Hikayeleri - Tuba Demir - Derin Duygular - Öykü
Ayşe 1 kardeşi anne ve babasıyla,şehrin uzağında büyük bi mezarlığın yanında küçük bi evde yaşıyorlardı.Her sabah babası ayşenin annesine mezardan topladığı çiçekleri getirirdi.Annesi bu çiçekleri çok severdi sanki çiçek değil bir bebekti.her gün aynı çiçekler nasıl bu kadar çok seviyordu ki.

Anlam veremiyordu Ayşe.

Her gün babası alırdı Ayşe yi okuldan,dik yokuşu çok rahat çıkardı önceden,yaşlı değildi babası ama artık zor çıkıyordu yokuşu.Annesi

-baban hasta yorma onu

diyordu.Yine bir gün okuldan çıktı babasını bekliyordu ayşe babası gelmiyordu kendi çıktı dik yokuşu.

Evde babası yatıyor annesi başında duruyordu annesi babasına;

-gitme,gitme neolur sen gidersen bana kim toplucak laleleri laleler, laleler

dedi annesi. Babası kısık sesle

-ben söylerim lalene özlediğini.

dedi ve sustu annesi ağladı babası sustu.

-öldü,öldü

dedi annesi,

Ayşe dayanamadı

-gitme,gitme baba

diye ağladı.

Annesi babasının mezarına laleler dikti artık ayşe toplucaktı laleleri.Her sabah babasının mezarına gidiyor lale topluyordu ayşe.Yine bir sabah lale topluyordu, dikkatini çekti yanındaki mezardada laleler vardı hemde çok güzel ve bakımlıydı mezar görevlisi geldi yanına,

-her gece bi kadın gelir ve bu iki mezarı sever çiçeklerini sular.

dedi.Ayşe kim diye merak etti mezar taşını okudu kızın adı lale,

-lale lale

dedi ayşe,

Elindeki laleler döküldü annesine koştu,

-lale, lale

dedi,

-anne benim kardeşim lalemiydi?


Tuba Demir