Yaprak Dökümü
 

İçimde derin sessiz ve dipsiz bir kuyu var!... Gün geceye teslim olduğunda, Sere hüzün çöktüğünde , Mutluluk alıp başını gittiğinde Soruyorum kendime ''Hayattaki Değerin ne?'' diye

Kapanınca gözlerim yürüdüğüm yolun zorluğu ve Yalnızlığım geliyor aklıma!... Yalnızlık korkutuyor önce Sonra tenimi sonbaharın o ılık damlaları sarıyor. Her damla ayrı bir dost oluyor!... Yağmurla birlikte üşüyorum!...

Hayat bana benim ona verdiklerimi sunuyor şimdi bana ''bana değer veriyor'' Öyle olmasa yanımda olmazdı öyle olmasa bana gülümsediğini hissedemezdim!...

An geliyor öyle bir fırtına esiyor ki yüreğimde hayat bile dindiremiyor!... sonra o yaprak dökümü baş gösteriyor içimde Gönlüm yine Sonbaharını yaşıyor
Değer verdiğim yapraklar savrulup gidiyor bilinmezlikler denizine doğru...Artık içimdeki ağacın yaprakları yeşeremez çünkü orda artık Dipsiz bir kuyu var !...
Ben ise Başkalarının içlerindeki ağaçlardan dökülen sarı yaprağım...