Ve Susuyorum
 

http://frmsinsi.net/images/forumsins...sinsi.net_.jpg





Ve Susuyorum...


Sevgi... Bedenleri tutsak eden bir hummadır çoğu kez. Üşümekle yanmak arasında

gergef dokur durursun. İbrahimvarî ateşlere salarken seni, gülistânlara kaparsın

gözbebeklerini. Öyle bir rüzigâra dûçar olursun ki estikçe... estikçe sahralardan

beter kanarsın. Geleceğini işgal mesinmesiz bir umut sancısı dolanır şedit

ufuklarını artık,bundan mâtuf Zühre''yi akseder cemâlin. Bir avuç karanlık olursun...

bir avuç yalnızlık... bir avuç kül belki...

Farkında olmaksızın ışıyordun sende göğünde, farkında olduğunda birileri,

farkedilmenin muştusunu haykırdın işte, adına sevda deyip!


Artık tek bir sen yoktu, hayatın dimağında iki kişilik akıyordun. Ondan yoksunluğun

bitmek bilmeyen arefesinde dolanırken, kösnüme sakın, vuslata susamakta muştu

unutma!

Ağırlaşan hayat değil; iki baharı göğüsleyen şu ivedi gonca, zamansız akmış bu kan

çiçeği, yalnızlığa şaşırmış bir zümrüd_ü anka, mevsiminden şaşmış yaz yağmuru

belki... Kitabıma ilk harfleri düşürdüğüm gün, sözler çıplak dalların arasından ellerime

vurana değin susuyordular, kolumu kaldıramıyorum da peki neye uzanmaya mukabilim

sükûtum varken... Tenime ilk değen huzmeyle bîhaber esmere boyanıyorum, sevda karası

oluyorum sana münhâsır. Yiten yıllara dalgalandırıyorum sesimin buğusunu, bana iâde

olmasına aldırmaksızın! Henüz kısıtlı hisler içersinde bocalayıp durduğum bu

hafakanla

sair bir hayata açmaktayım yelkenlerimi; dalgalar acımasız.. hırçın.. sonsuz..

umudum gâibet hala!


Beni koyuna alıyor bir yosun dürtüsü, onulmaz bir hayatın nakşıyla doluyorum anlık.

Seyirlerimiz ve seyircilerimiz heyhat! anı yaşamak mı bu? Ne görebildimse hiç..!

Ve kayboluyor her yer-kala''kaldım işte soru yahut cevap arasında...

Ağzımda dolanan söz çağıltıları sûret bulmaya çabalıyor da ben dipsiz kuyulara

vuruyorum kilitlerimi, bağırmalarla kavgalıyım belli ki.


Ve susuyorum! dilim ağır ağır yalpalayarak söz aranıyor, her harfte sen olmalısın

diye soluklanırken lâl çarpıyor dudaklarıma ve susuyorum!.. yine susuyorum!

Bu noktadan sonra nağmelere üryan düşer. Hayatın notaları üzerine muğlak sükût

kımıltıları gemlenir...

"sana susmakta güzeldi..."