Gökyüzün Ne Renk
 

Sonu çabuk gelen başlangıcım oldun ellerimde,

Sana hasret yüreğim varsın yabancılaşsın yüreğine.

Biliyor musun?

Sen istedin diye seni bir kenara atmıyorum,

Kıyamam atmaya,öyle kolay savrulup yok olamazsın.

Bilmezsin ama,

Bu gece matemimin sebebi gidişini,anlattım kendime,

Anafikri kıyametti.

Belki inanmazsın fakat,

Sebep olduğun tufanda bir damla yağmur yoktu.

Ateşle dolu,kavurucu,sıcak ve iticiydi yokluğun.

Sana gitme diyebilirdim ama,

Gururumdan diyemedim,yenildim.

Ah!

Nasıl yaralıyım bir bilsen,ama sen anlarsın beni.

Çünkü kalbimin en derin ötelerine sığınmış sensizliğim,

Böyle karanlık gecelerde ne kadar çok kabardığını ve,

Yüreğimede asla unutamayacağım,

Kahredici bir sızı veren bu yokluğunun,

Karşı durulmaz bir hale geldiğini,

İmkansızlıklarımın da seni özleyişime duvar oluşunu sen anlarsın.

Belkide şu an aynı yaraları taşıyoruz,

Onun için beni anlarsın diyorum.

Bak şimdi kimbilir ne yapmaktasın diye düşünüyorum,

Acaba şu an gökyüzün ne renk?

Benim gökyüzüm gece ya senin?

Mesela mavi mi?Ya da kızıl mı?

Yoksa benim gökyüzüm gibi karanlık mı?

Bunları bilmiyorum ama,

Sensizliği anlatan bütün kelimelerin karşılığını biliyorum.

Farkındayım,beni anlamayacak kadar körpesin,

Ama unutma,bana ne kadar uzak olsada kalbin,

Ben her günbatımı sırasında,

Soğuyan duygularını hissedeceğim uzun uzun...

02.07.2008-AlbeyazKaranfil