Bazen İnsan
 

Bazen İnsan, İstemeden, Bilmeden Hayatında En Değer Verdiği Kişiyi Kırar

Bilirsiniz

Pişmanlığı Fayda Etmez

Geriye Dönemez

Acı Verir

İçi Acır

Kırmıştır, Kırılmıştır

Göze Alamayacağı Şey Yok Zannettiği Bir Dostluğu, Bir Sevgiyi Belki

Bir Birlikteliği Parçalamıştır

Güzelim Çin Vazosu Kırılmıştır

Yapıştırırsın Su Sızdıracağını Bile Bile,

Bakmaya Kıyamadığın, Artık Yaralıdır

Ağlamak İstersin, Ağlayamazsın,

Bilsen Gözyaşların Bir Şeyleri Tamir Edecek, Belki de Seller Akıtırsın,

Ama Gözyaşları İyi Bir Yapışkan Değildir, Bu Yüzden O Yaşlar İçinde Erir Gider

Kalbin Acır, Ama Elinden Bir Şey Gelmez

Yalvarırsın Günlerce, Belki de Düne Kadar Varlığını Bile Reddettiğin

Yada Sonsuz İnandığın Allah'a, Bir Şans, Ne Olur Bir Şans Daha Diye

Sevdiğinin Bir Gülüşüne, Bir Nidasına, Sana Taktığı Bir Sıfata Yerlere

Kapanmaya Hazırsındır Oysa O Sessiz Kalır

Sessizliği Üstelik Sessiz Bir Sessizlik Değildir

Konuşur Seninle, Sohbet Eder, Seni, Yaşamı Paylaşır

Ama Sessizdir İşte

Anlarsın

Uzaktır, Uzaklaşmıştır

Geri Getiremezsin

Dokunamazsın

Bir Mucize Beklersin Bir Adım, Bir Gülüş, Bir Sıcaklık, Tıpkı Eskiden Kalan

Ama Eskimeyen Bir Yakınlık

Ve Eğer İçindeki Çocuğu Öldürmemişsen, Belki O Mucize Gerçekleşiverir

Kırılgan Ama Eskisinden Daha Sağlam, Yeni Bir Başlangıç Yaparsın


(Kimsenin Kimseyi Kırmaması Ama Kırarsa da Yeni Ve Daha

Sağlam Birliktelikleri Başarması Dileğiyle)


M Kılınç


(Alıntı)