Siyah Töreler
 

Bemal ve bender’e

Mehmet Faraç’ın Cumhuriyet Gazetesi’nde

Yazdığı bir haberden yola çıkarak yazdım.

Mehmet Faraç’a teşekkürler!

Aydın Öztürk


Töre kurşunlarıyla

Kıydılar aşklarına

Bender Bemal’e liman

Şimdi kara toprakta


http://frmsinsi.net/images/forumsins...sinsi.net_.jpg



bemal güneyde bir kasabalı

bostan bahçesi olmayı bekleyen

mayınlı tarlaların kıyısında

daha yirmili yaşlarda

dört çocuklu bir ailenin

tek kızı.güzel mi güzel




aynı mahalleden bender’i sevdi

malum hikaye.vermediler

bir gece yarısı kaçıp evlendiler

ne olacak,İstanbul onların da sevdalarını saklardı

küçükçekmece,sultanmurat mahallesi

üstelik sokaklarının da adı ‘mis’

mis gibi bir aşkın kazanı kaynıyordu

hayat güzeldi ve alınteriyle ördüler düşlerini



ve büyükler toplandı

karanlık yeni bastırmıştı

önce tabakalarını çıkarıp sigaralarını sardılar

göz göze gelmeye çalışmadan dumanladılar

ağır,oturaklı,aslında korkak sözcüklerle

çektiler ipini bemalin.törelerini parlattılar

görev evin küçük oğluna verildi



düşündü genç adam

uzun uzun düşündü

gözlerini çivileyip gökyüzüne

kendisiyle konuştu.aklıyla konuştu

içinde bir sürüngen yol alıyordu

kabuslar bastı bütün uykularını




tetikçi olmak ağır geldi

aylardan aralıktı.soğuktu

öldürmeyi rededen bir ömrün vedasıydı

kardeşine kıyamadı,kendisine kıydı

tüfeğin sesi kasabanın sokaklarına saldı hıncını

barut dağıldı,ses söndü

yerde kanının gölünde bir delikanlı öldü



töre kırmıştı kalemini bir kere

af yok,bağışlamak,bir ölümü düşünüp uslanmak

ve daha delikanlı verilmeden toprağa

yeni bir tetikçiye ihale edildi ölüm emri

yola çıkarıldı Azrail



mis sokaktaki kapı çalındığında şubattı

tanrı misafirine korkuyla açıldı

tetikçinin yüzündeki yalancı gülüşler

azıcık soluklandırdı korkuyu

yenildi,içildi,memleketten konuşuldu

kahveler içildi.sigara dumanları alıp başını gitti



içi nasıldı ılıktı bemalin

sesi göğsünden sökülüp geceyi dağladı

şimdi bu soğukta,toprakta yatan

yiğit kardeşine ağladı


tetikçinin içinde tereddütler

insan yanına sevginin sinmesinden korktu

vicdanı karanlık görevlerinin ayaklarına dolanmadan

ateşledi silahını,şarjörünü boşalttı,sonuna kadar sıktı

bağıran barut sessizliğine dönerken

yerde iki inilti


bender son bir gayretle

parmak uçlarına ulaştı bemalin

bemal karnındaki altı aylık bebesini düşündü

bağırmadan,ahını yuttu



Aydın Öztürk