Tutsak Duygular
 

Tutsak Duygular Yazısı - Tutsak Duygular Sepkin Coşkun - Sepkin Coşkun Yazıları

Kaderin gölgesine sinmiş küçücük umutları bile ertelemişiz hiç farkına varmadan.

En masum mutlulukları bile esirgemişiz kendimizden.

Gözlerimize dolan ağırlıktan kurtula bilmek için yummuşuz kirpilerimizi.

Her damlada hafiflediğimizi sandığımız için gülümsemiş gözlerimiz.

Tutsak etmişiz hayatın akışına kendimizi,sinmişiz kendi gölgemizin karanlığına.

Hep kenardan baka kalmışız korkak geceler misali.

Hayallerimizi öne sürmüş onların sperinde kendimizi avutmuşuz.

Nelere göğüs germişiz

Kanayan yaralarımızı görmezden gelip,acıların şahidini konuşturmamışız içimizde.

Gülme krizine yakalanmiş kahkahalar atmışız ağlanacak halimize.

Yorulmuşuz.

Bir hiç uğruna yorulduğumuzu sanıp haketmediğimiz kadar dinlenmeye çekmişiz kendimizi:

Umarsızca

Ne açıktan sevdiklerimize kıymet verebilmiş,nede merak edip ne kadar sevildiğimizi aklımıza getirmişiz

Zaman olmuş aydınlığa germişiz perdelerimizi,karanlığın siyahında tutsak.

Zaman olmuş kapanmış gözlerimiz tüm güzelliklere.

En kararlı anıyla benliğimiz yenik düşmüş bile bile inadına teslim olmuş,

yorulmadan vermeden hiç bir mücadele.

Ylları eskitmişiz üzerimizde.

Zahmet edip bir kez olsun dönüp bakmamışız ardımıza.

Neyidik ne olduk cümlesini okadar az kullanmışki dilimiz,söylerken daha uzaklaşmış yabancılaşmışız kendimize.

Varamamışız neylersin hayatın tadına.

Ya uzanmış ellerimiz tutan olmamış,yada bize uzanan ellerin farkına varmamışız.

Köşeyi dönersek mutsuzluk,düz gidersek umutsuzluk sanıp olduğumuz yerde kalakalmışız.

Mavi umutları bile gizli kurmuşuz içimizde.

Şimdi kayıp adresi arıyor gözlerimiz delicesine sağa sola bakarak.

Hangi yana koşmak istesek ayaklarımız dolaşıyor birbirine,emeklerken yürümeyi öğrenen ocuklar misali.

Kendimizi bile tanıyamamış olsakta koşuşturmaktan,

kırk yl sonra yeni heceliyoruz mutluluğun adını.

Yarından bir haber.

Şimdi bana kaybolan yılları geri verseler diye sezen"e vokalistlik yapıyor nota bilmeyen sesimiz.

Yavaş yavaş silinmiş beynimizden bastırılan duygularımız,onlarsızda yaşanır diye

yaşanması gereken anları sandığa kilitlemişiz.

Meğer bazı değerlerimiz yaşarken ölmüş farkında bile değiliz.

Ne mutlu bizeki,

dayamışız sırtımızı kaderin gölgesine,

bir yolki ömür uzun ince

yürüyoruz gündüz gece...


Sepkin Coşkun