Canım Anam
 

http://frmsinsi.net/images/forumsins...sinsi.net_.jpg

Anamı kaybettiğimde beş-altı yaşlarındaydım..Sokakta gülle (misket)oynarken babam eve geldi bisikletle..Neredeyse bisikletten düşercesine indi.Evde bir ağıttır koptu...Ne olduğunu anlayamamış, merak da etmemiştim..Sonra mahalleli toplanmaya başladı bizim evde..Her gelenden sonra feryat,figan biraz daha yükseliyordu.Ben yine de ne olduğuna dair bir bilgi sahibi değildim...Gülle oynamaya devam ediyordum ama garip bir his de dolmuştu içime...

Biri geldi yanıma."Annen ölmüş,gülle oynanır mı?"dedi. Ben de -Verin gülleleri annem ölmüş,dedim.Dedim ama anne nedir,ölüm nedir bilmeden..Feryat,figanların çoğaldığı bir anda komşumuz olan bir teyze beni ve iki küçük kardeşimi aldı evlerine götürdü.En küçük kardeşim ikibuçuk, ,onun büyüğü dört yaşındaydı.Teyze bize sofra hazırlamıştı..Biz birşeyler yerken onlar kendi aralarında konuşuyordu.

-Yazık oldu kadıncağıza tam gün görecekken öldü...

-Sekiz tane öksüz nolacak şimdi?

-Åžu masumlara bak anam, can dayanmaz vallaha....

-Kele bacım en büyüğü onyedi yaşında sekiz çocuk,Allah Hoca amcaya yardım etsin.

-Hoca amcaya nolacak bacım,Allah bu çocuklara yardım etsin..

-Mahallenin bilmişleri kanına girdi kadının,doğursaydı nolurdu ki?

Bir yandan kahvaltımızı yaparken,bir yandan da konuşmaları değerlendirmeye çalışıyordum...Konuşmalardan çıkardığım sonuç:durumun vehametiydi..İçime bir ürperti düştü ama, hala ağlamamıştım..Küçük kardeşlerim de bilmiyordu ölümü...

Eve tekrar döndüğümüzde büyük bir kalabalık orada toplanmıştı.Kimi başımızı okşuyor,kimi sarılıp ağlıyor,kimi bize para veriyordu. Bir siyah taksi ve zencimsi uzun boylu bir şoför geldi.Bizi gösterdiler..Bizi arabaya bindirdi..Şoför bize bazı sorular soruyor,aldığı cevaplar hoşuna gidiyor..Aferin diyerek bizi onore ediyordu.Ya da hoşuna gitmiş gibi yapıyordu teselli kabilinden.

Cenaze köyümüze gömülecekti.Köydeki evimize geldiğimizde sanki bütün köy orda toplanmıştı.Ağıtlar arşa yükseliyor,kimse kimseyi teselli edemiyordu.

-Vah EÅŸe’m vah sözleri deÄŸiÅŸik ağızlardan sürekli duyuluyordu.

.Mezarlığa geldiğimizde daha da büyük bir kalabalığın olduğunu gördük..Biri: -Açın çocuklar annelerinin yüzünü görsün ,dedi.Bazıları karşı çıksa da bizi tabutun başına getirdiler..Tabutun kapağını kaldırıp kefeni açtılar..Parlayan iki altın dişiyle,yarı açık gözleriyle tebessüm eder bir haldeydi..Bu tablo yine birçoğunun feryadına sebep olurken ben yine ağlayamamıştım.Ne kaybettiğimi,neler kaybettiğimi bilmediğimden olsa gerek...

Ağlayanların,feryat edenlerin ağıtları,her geçen gün azaldı.Benimse ağıtlarım yeni başlıyordu.Çünkü iyiye gitmediğini anlar olmuştum.Farkında olmadan yaşadığım huzur ortamını yitirmiştim.Her geçen gün de bu huzursuzluğun artacağını hissediyordum..

O yaşlarda bir çocuğun annesini daha iyi hatırlaması gerekirken ben niye hatırlamıyordum..Bu soru zihnimi megul eder olmuştu.Sorunun cevabı annemin ölümünde gizliydi.

Anacağzım yaşayan sekiz çocuk, ölen iki çocuktan sonra onbirinci.çocuğunu düşük yapıp kan kaybından ölmüştü.Otuzbeş yaşındayken.Yolun yarısında.Otuzbeş yaş ve onbir çocuk.Bugün rastlanabilinir mi acaba böyle bir örneğe?

Babam köyün hocası ama aynı zamanda hocalık yaptığı köyden olunca hem hoca hem köylü gibi yaşıyordu.Yüz kadar davarımız,bahçelerimiz,köpeÄŸimiz,tavuklarımÄ ±z vardı. Babam onbeÅŸ kardeÅŸin en küçüğü,nenemin yedi kızından sonra olan tek oÄŸluydu.Kendisinden büyük yeÄŸenleri vardı.Bize akran olabilecek bir amcaoÄŸlu veya halaoÄŸlu yoktu.

Babam sesi çok güzel, zeki biriydi.Yedi kızın üstüne olunca bu özellikleri de eklenince elüstünde tutulurdu.Köyün üçte biri nerdeyse yeğeniydi.Herkes çok severdi.Sohbetini dinlemeye,sesini dinlemeye bayılırlardı.Annem de bu özelliklerinin meftunu olmuştu ..Askerdeyken ilk çocuğu olmuştu.Sonraki çocukların arası bir-birbuçuk yaş devam etmişti.

Annem ilk çocuğundan sekizinci çocuğuna kadar,yüz tane davara bakmış,,bahçe ile ilgilenmiş ve babamın özel hizmetine koşmuştu.Hatta eşeğin,köpeğin yiyeceğini içeceğini anacağzım düşünürmüş.

Çok çalışkan,çok saf bir kadınmış anam.Çok da cesurmuş ayrıca.Zifiri karanlıkta kimsenin gitmeye cesaret edemiyeceği yerlere gidermiş.Yılanı kuyruğundan tuttuğu gibi silkeler,belini kırar atarmış.

Bu kadar yükün altında hiç şikayet etmezmiş.Kocasını çocuklarını çok severmiş.Onun haline acırmış kimileri,kimileri gıpta edermiş.Babamı taparcasına seven bacılarından bazıları acımasızca kardeşlerine iyi bakmadığından,ona iyi hizmet etmediğinden yakınırlarmış.Babama aşık olan bir dul kadını babama iyi baksın diye yapmaya çalışırlarmış.

Bu iş babamın da aklına yatınca:Anama:"Hatun sen çok yoruluyorsun,sana bir yardımcı getireyim,yükün hafiflesin"demiş. Zaten canına tak eden kadıncağız iyi olur düşüncesiyle bunu kabul etmiş.Gelen kadın gerçekten babamı ve bizleri çok severmiş.Bizlere annemden daha çok o bakmış

Çocuklar da biraz büyüyünce anamın biraz yükü hafiflemiş ama kadınlık duyguları da kabarmaya başlamış. Rahat edeyim derken huzuru kaçar olmuş.Sık sık kuma kavgası yaşanır olmuş evde.Babamın da huzuru iyice kaçmış.Babamın kuma olarak aldığı kadının akrabaları da bu işe sıcak bakmamışlar.Köyde de huzuru kaçmış.

Bir çözüm olur düşüncesiyle şehre tayin istemiş.Hanımın biri köyde biri şehirde kalır diye.Hatta ilk başta çocukların da hepsini götürmemiş.Köydeki bahçe,davarlar,mal-malel için.İlk giden ekipte ben de vardım.Yani anamın yanında..Buna rağmen yine de anamı net hatırlamıyorum..

Benden küçük iki kardeşim daha olunca doğal olarak küçüklerle daha çok ilgilenmiş kadıncağız.Belki ben de çocuksu bir tepkiyle uzak durmuşumdur.

Önce dört çocuk şehire gelmiş dördü köyde kalmış.Mahalleli hoca hanımına hoşgeldine geldiğinde sohbet çocuk sayısına gelince anam sekiz diye cevap verdiğinde afallarmış gelenler.

-Abooov Bacım bu kadar çocuk bu genç yaşta,nasıl büyüttün,canına yazık değil mi? Aman ha bir daha çocuk yapma hayatını yaşa eleştiri ve telkinleri.Anacağzım:Ne yapayım Allah veriyor bacım dermiş...

-Kız deli olma bunun çaresi var, tedbiri var dikkat et derken,anam gebe olduğunu anlamış.

-Düşür bunu, şu ilaç,bu ilaç,derken..Çocuk meğer düşük evresini geçmiş.Bu gün için bir çaresi olur muydu bilemem ama, o gün doktorlar birşey yapamamış..

Daha hayatının baharında,hiçbir çocuğunun mürüvvetini görmeden,Bilinçsiz telkinlere safça kanarak kendi sonunu hazırlamış.

Hatırladığım tek suretin tabuttaki gülen yüzün anam. Gözünün yarı açık olmasıyla ,gülen simanla ne demek istediğini şimdi çok iyi anlıyorum anam.Öldüğünde bilemedim,kıymetini,değerini..ağlayamadım..Ama bu yaşıma gelene kadar hergün ağladım anam..Çünkü hergün yeniden öldün yüreyimde...Ruhun şad,mekanın cenet olsun anam..Her geçen gün hasretin biteceği düşüncesi tek tesellim..Gelirim yakında anam...İnşallah beni affedersin...Bahtsız anam...Canım anam....



Alıntı