Eleştirilmek
 

eleştiri sebepleri - neden eleştiriliriz - hataları tekrar etmemek - eleştiriye uğramak"Ama sen de ... yapmasaydın" diye başlayan ve kendisi girişme ve deneme cesareti göstermeden hariçten gazel okuyan bütün eleştirmenlere ithaf olunur!


''Eleştirenlerin kesinlikle hiçbir değeri yoktur. Gerçek prestij arenada, yüzleri toprak, ter ve kanla kaplanmış bir halde cesurca dövüşenlerindir. Gerçek prestij hata yapan, başarısızlığa uğrayan, ama buna rağmen ufak adımlarla işleri yeni baştan yoluna koyanlarındır; çünkü hatasız emek yoktur. Bu insanlar büyük coşkuyu, derinden bağlılığı bilir ve tüm enerjilerini buna değecek şeyler için harcar. Onlar gerçek insanlardır; ne zaferi ne de yenilgiyi asla tatmayacak olan dar kafalı ruhların üzerinden yürüyen ve hayatlarını cesaretle yaşayan insanlar.''


T. Roosevelt



Günler, haftaları; haftalar ayları kovalıyor. Haftalar başlıyor ve bitiyor; "Daha dün pazartesiydi, ne zaman cuma oldu!" Daha geçen yıl bu zamanlar mezun olmuştunuz. Bu çocuk daha bir kaç ay önce doğmamaış mıyıd, ne zaman yürümeye-konuşmaya başladı?


Evet günler, haftalar, aylar ve yıllar göz açıp kapayana kadar akıp gidiyor. Aslında akan şey zaman değil, hayatımız.


Peki, ne haldeyiz? Geçen zaman içerisinde biz ne yapıyoruz? Hani o meşhur ve kutsal sözü hatırlamanın tam zamanı galiba: “İki günü aynı olan zarardadır.” sözünü.


Bugünümüz dünümüzden, bu yılımız geçen yılımızdan daha iyi değilse bir düşünmemiz gerekiyor demektir.


· Hâlâ, geçen yılın korku ve endişeleriyle mi boğuşuyoruz?

· Hâlâ, aynı ihtimallerden mi tırsıyoruz?

· Hâlâ aynı konuya açıldığında hafakanlar mı basıyor?

· Fi tarihinde kalmış olan başarılarımızla avunup; artık bugünümüze hiçbir etkisi kalmamış hatalarımıza mı üzülüyoruz?

· “Bu çok zor çalışsam da yapamam; bu da çok kolay çalışmasam da yaparım.” mı, diyoruz?


Demek ki, artık biz yaşamıyoruz…


Her günün, yeni bir gün olduğunu fark etmiyoruz!


Geçmiş hatalardan ders almıyoruz. Aynı hataları yapmakta ısrar ediyoruz! Öye mi?



Ders Alınmış Hatalardan …


Yeni Başarılara …



Korku ve umutlarımız bile değişmeli ki, yaşadığımız fark edilsin.

Bırakmalıyız, başkalarına dayanmayı ki, tek başımıza bile yürüyebildiğimiz/ yaşayabildiğimiz görülsün.

Uğraştığımız ve aştığımız güçlükler değişmeli ki, ilerlediğimiz anlaşılsın.

Bırakmalıyız geçmiş başarılarla avunmayı ki, yeni başarılar için fırsatlar doğsun.

(Bizi uyuşturan, bizi pasifleştiren) geçmiş korkularımızı unutalım ki, bizi titreten, bizi irkilten yeni korkulara yer açılsın.



alıntı