|
Adını Bilmeden Sevdim
Ben, seni; adını bilmeden sevdim.
Ben seni, yaşını bilmeden, gözünü-kaşını bilmeden sevdim. Ben seni, sesini duymadan sevdim... Ve duymadan nefesini. Ben seni adını bilmeden sevdim... Ama; sevdim!.. Üşüyüşünü sevdim... "Gel, ısıt" deyişini!.. Bekleyişini sevdim , bilerek gelmeyeceğimi... Ben seni, adını bilmeden sevdim. İsimler koydum sana; cicegim,gülüm,papatyam,Bitanem Seni, adını bilmeden sevince öğrendim; Seni sevmek için gerekmiyordu ismini bilmem... ...Sevdim işte! Ben, seni; yaşını bilmeden sevdim... Ben seni, sesini duymadan sevdim. Ve hatta öğrenmeye korkarken, bilmeye kıyamazken seni... ...Seni sevdim..... Seni sevdim.... Ve hâlâ bilmiyorum, gözlerin ne renk?.. Ve ben sana hâlâ seni sevdiğimi söyleyemedim!.. Ama ben seni; adını bilmeden, yaşını bilmeden... Yüzünü bilmeden, sesini bilmeden... ...Seni bilmeden sevdim.... Seni, bilmeden sevdim! Senin olmadığın ve benim olmadığım bir sokaktaki köşebaşında çarpıştı duygularımız! Döküldü içindekiler ve döküldü içimdekiler... Sen yoktun orda ve ben de yoktum; Ama sevda vardı!.... Ve, ben; seni ... |
çok çok güzel..beni anlatıyo:))))
eline emeğine sağlık......... |
Senin olmadığın ve benim olmadığım bir sokaktaki köşebaşında
çarpıştı duygularımız! Döküldü içindekiler ve döküldü içimdekiler... Sen yoktun orda ve ben de yoktum; Ama sevda vardı!.... Ve, ben; seni ... teşekkürler puslu çok hoş şiir... |
Powered by vBulletin®
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.