Çocuklar en fazla neye ihtiyaç duyar ?
 

Sevgi (koşulsuz): hepimiz çocukları severiz. ama, çocukların sevildiklerini hissetmeye gereksinimleri olduğunu unutabiliriz sevdiğinizi hissettirmenin en kestirme yollarından birisi birlikte vakit geçirmektir.


sınır (kendini bilebilmesi için): çocuğun kendisiyle başkaları arasındaki farkları, kendisinin ayrı ve bağımsız bir birey olduğunu hissedebilmesi için, sınırlara gereksinim vardır. limit dediğiniz de, fazla bir şey değil, yemeğin sofrada yenmesi, uykunun yatakta uyunması, tüm günün bilgisayar başında geçirilmemesi gibi esas düzenlemelerden ibarettir.


sorumluluk (kendine ve başkalarına): çocukların en az bir sorumluluk üstlenmeleri ve bunu sürdürebilmeleri, gelişimleri için bir gerekliliktir. kendine karşı bir sorumlulukla başlanabilir. örneğin, dişlerini fırçalamak, derhal bir neticesi olmayan (ağızdaki ferahlama duygusu dışında), ama şimdi dışına yönelik bir anlam taşıyan bir eylemdir.


övgü: pozitif görülen hareketin görüldüğü yerde takdir edilmesidir. övgü inandırıcı olursa bir etki gösterir. inandırıcı övgü, çocuğun yaptığı hareketle ilişkilidir. yapılmayan bir harekete, ortada olmayan bir sonuca övgü düzmek, çocuğun özgüveni açısından pek bir yarar getirmeyebilir.

öpücük. dokunmak, öpmek çocuklara direkt bir sevgi aktarımıdır.


özen: detaylara dikkat ettiğiniz ölçüde özenlisiniz. çocuklar misafirlerle aynı masada oturtulmaktan, götürüldükleri tiyatro için biletlerin önceden alınmasından kendilerine gösterilen itinayı çıkarsayabilirler.

özgürlük ise, yukarıdakilerin ve başka bir çok şeyin doğal sonucudur. özgürlük, başıboşluk, sınırsızlık ve sorumsuzlukla sık sık karıştırılsa da, kendi sınırlarını bilmeden ve başkalarına karşı sorumluluk taşımadan özgür olunamaz.