Bilmiyorumki daha neler yikacakti beni
Kimler el koyacakti hayallerime
Tutundugum dallari kim kiracakti ve en önemlisi neden kiracaklardi, cözememistim.
Her sabah gülümseyerek uyanmaya gayret gösterdim, Gün basladigi gibi bitecekti, yani öyle derdi büyüklerim, onlar yasamisti onlar bilirdi..Uyguladim..ama nezaman güldümse ardindan birseyler beni yerin dibine soktu. Hatalarimla yüzlesmesini bilirdim ama acimasiz yargilanmak nedir ve nedendir bilmiyordum.
Kimin hakki vardi ki beni üzmeye, hayat okadar uzun bir yolmuydu sanki? degecek miydi? mutlu mu olacaktilar beni yikinca.
Ben herkese göre cok güclüydüm, kim ne derse desin ben aldirmazdim onlara göre.
Suclamalar, ön yargilar, tanidigim tanimadigim her kim varsa o hakki görüyordu kendisinde..üzerimde tasiyamacagim yükler, cekemeyecegim yaralar biraktilar.
Ben sandiginiz kadar güclü degildim!! ne yazik ki.
Bende agliyordum, bende üzülüyordum, bende seviyordum ve sevilmekti tek derdim..
ter temiz yasamakti hayati, aski ve daha ne cok seyi..
Dur! demenin vakti gelmis de gecmis..
Artik sadece 4 duvar bilmeyecek acilarmi, agladigimi siz de görün
Daha fazla bastiramam acilarimi
Bu yük bana fazla
Anlamiyorum benden ne istiyorlar, kimseyle bir derdim olmadi
Nezaman sigindiysam Allahima acim birazcik hafifledi, ama gitmedi;bitmedi
Tanidigim kisilere yolda rastlamak istemiyorum, kaciyorum hep bir köseye, onlar uzaklasinca yoluma devam ediyorum..katil gibi saklaniyorum..oysa kimseyi yaralamadim, kimseyi öldürmedim ben! :(
uyuyamiyorum kafamdaki sorularin cevabi mechul, ve anlamiyorum benden baska aci ceken yok sanki, neden bukadar yikiyor beni..ve neden hic kimse anlamiyor
derdi daha büyük olup da dimdik duran onca insanlar var bilmiyormuyum sanki? ama bu beden bukadarini tasiyamiyor..
bende o yürek olsaydi kacip gitmek isterdim hic bilmedigim bir yere..ama kacacak bisi yapmadim bunuda biliyorum