Garİp Olaylar
 

şanslı hırsızhırsızlar gerçekten bazen çok şanslı olabiliyor.neden mi? bir hırsız girdiği ewin her yerini aramış fakat bir türlü çalıcak bişey bulamamış.yorulduğunu anlayınca serinlemek için kendisine ayran yapmaya karar wermiş.yoğurt kabını almışşş bir de ne görsünnn ??? ew sahibi ziynet eşyalarını boş yoğurt kabına saklamış.e tabi hırsız da ayranı mayranı unutmuş altınları alıp gitmişş..bu gerçekten yurdumuzda yaşanmış bi olay arkadaşlarr

_________________

Garİp Olaylar
 

ibretlik bir hikayeAdam ve hayattaki tek arkadaşı olan köpeği bir kazada birlikte ölmüşlerdi

... Gökyüzüne çıktıktan sonra bembeyaz bulutların arasında dolaşmaya

başladılar ... adam çok susamıştı.. biraz su bulabilmek ümidiyle yürümeye

devam ederken, birden kendilerini muhteşem bir manzaranın karşısında

buldular.. rengarenk çiçeklerle süslü bir bahçe, altından yapılmış bir

bahçe

kapısı, ve onları karşılayan beyazlar içinde bir kadın.. Adam köpeğiyle

birlikte kadına yaklaştı ve sordu:


"Afedersiniz... burası neresi?"

Kadın ona gülümsedi: "Burası Cennet, efendim"

Adam bunun üzerine sevinçle "Harika...!!!" dedi "Peki bana biraz su

verebilir misiniz, gerçekten çok susadım"....

Kadın cevap verdi: "Tabi efendim, içeri girin... içerde dilediğiniz kadar

su

bulabilirsiniz....."

Böylece adam köpeğine döndü, "Hadi oğlum içeri giriyoruz" diyerek kapıya

yürüdü......... ama kadın onu birden durdurdu:

"Üzgünüm efendim, köpeğiniz sizinle gelemez.. hayvanları içeri

almıyoruz..."


Bunun üzerine adam bir an durdu.. düşündü.. ve geri dönüp köpeğiyle

birlikte

geldikleri yolun tam ters yönünde yürümeye koyuldular.... bir süre

geçtikten

sonra kendilerini bu kez tozlu çamurlu bir yolda buldular, ve yolun sonunda

karşılarına çiftlik girişini andıran bir kapıyla yırtık pırtık elbiseli bir

dede çıktı... adam sordu:


"Afedersiniz.... bana biraz su verebilir misiniz??"

Dede "İçeri gel" dedi.. "kapıdan girdikten sonra sağ tarafta bir ceşme

var..."

Adam sordu: "Peki arkadaşım da benimle gelip ordan içebilir mi?"

Dede " Tabii..."dedi.. "ceşmenin yanında köpeğinin de su içebileceği bir

kase bulacaksın..."


Bunun üzerine adam kapıdan girdi... biraz yürüdükten sonra sağ tarafta

çeşmeyi buldu.. adam ceşmeden köpek de oracıktaki kaseden doya doya içerek

susuzluklarını giderdiler... derken adam geri giderek girişte bekleyen

dedeye sordu:


"Su için çok teşekkür ederim... peki burası neresi..?"

Dede "Burası cennet" dedi.. bunu duyan adam şaşırdı:

"Ama nasıl olur..? az önce burası gibi kırık dökük olmayan muhteşem bir

yere

gittik ve orasının da Cennet olduğunu söylediler..."


Dede "şu rengarenk çiçeklerle süslü altın kapılı yer mi?" dedi... "ama

orası

Cehennem..."

Adam iyice şaşırmıştı: "Peki ama orası sizin adınızı kullanarak insanları

kandırıyor diye hiç kızmıyor musunuz..??"

Dede gülümsedi: "Kızmıyoruz..... çünkü onlar kendi çıkarı için en iyi

arkadaşını yarı yolda bırakanları Cennet'ten uzak tutuyorlar....

_________________

Garİp Olaylar
 

NEDEN ALO DERİZ?

Telefonda hemen hemen hergün kimbilir kaç kez kullandığımız "Alo" sözcüğü, gerçekte bir sevgilinin kısaltılmış adıdır. Sevgilinin tam adı Allessandra Lolita Oswaldo'dur. Bu sevimli genç kız, telefonu icat eden, A.Graham Bell'in sevgilisiydi. Graham Bell telefonu icat edince ilk hattı sevgilisinin evine çekmişti. Atölyesinde telefon çalınca arayanın Allessandra Lolita Oswaldo'dan başkası olamayacağını bildiğinden Graham Bell, telefonu açar açmaz "Allessandra Lolita Oswaldo" diyordu. Bell, zamanla sevgilisine, adını kısaltarak hitap etmeye başladı ve telefonu her açışında onu "Ale Lolos" diye karşıladı. Çalışmaları uzadıkça Graham Bell, sevgilisinin adını daha da kısalttı ve öne iki heceli bir ad buldu. Bu kısa ad "Alo" idi. Allessandra Lolita Oswaldo, geliştirip, tüm kente yaymaya çalıştığı telefondan başka birşey düşünmeyen sevgilisinin bitmek tükenmek bilmeyen deneylerinden rahatsız olmaya başlayınca Graham Bell'i telefonuyla başbaşa bırakıp onu terketti.Yaşlı Bell, sevgilisinin birgün onu arayacağı umuduyla telefonun başından ayrılmadı. Kentte çekilen telefon hatlarının sayısı da giderek artmaya başlamıştı. Graham Bell'i artık başka kişiler de arıyordu. Fakat o, telefonun her çalışında kendisini sevgilisinin aradığını sanarak telefonunu "Alo" diyerek açıyor ve artık herkes "Alo" diyordu. O günlerde hemen herkes telefonu açtıklarında Alexander Graham Bell'in anısına saygı olarak "Alo" demeye başladı. Bugün tümümüzün kullandığı "Alo" sözcüğü işte o günlerden günümüze uzanmaktadır..