Anlamı Güzel İsimler 3
 

CELVET: (Ar.) Er. 1. Yerini yurdunu terk etmek. 2. Tasavvufta kulun Allanın sıfatlarıyla halvetten çıkışına ve fena fillahda fani oluşuna denilir. Celvetiye; Aziz Mahmud Hüdayi'nin kurduğu tarikatının adı.
..
CEM: (Ar.) Er. 1. Toplama biraraya getirme yığma. 2. Hükümdar şah. 3. Süleyman Peygamberin lakabı. 4. Büyük İskender'in lakabı. Cem Sultan: Fatih Sultan Mehmed'in Çiçek hatundan olma oğlu (1459-1495).
...
CEMAL: (Ar.) Er. - Yüz güzelliği zahiri ve batıni güzellik. Allah'ın rahmetle tecellisi. Allah'ın lütuf rıza sıfatlarının karşılığı.
.. ihsan.
CEMALLEDDİN: (Ar.) Er. 1. Dinin cemali parlak yüzü. Daha çok şeref unvanı olarak kullanılmıştır. el-Cevad el-İsfahani tarafından ilk defa kullanılmıştır.
.
CEMALULLAH: (Ar.) Er. - Allah'ın lütfü bağışı.
.
CEMİL: (Ar.) Er. 1. Güzel erkek. 2. İyilikle anma. 3. Eskiden okullarda verilen başan kağıdı.

CEMİLE: (Ar.) Ka. 1. Güzel kadın. 2. Gönül almak amacıyla yapılan davranış. 3. İlk Emevi devrinde yaşamış meşhur Arap şarkı sözlericısı.

CEMİNUR: (Ar.) Ka. - Işık. nur topluluğu çok nurlu aydınlık kimse.
..
CEMRE: (Ar.) Er. 1. Ateş. 2. Kor halinde ateş. 3. Şubat ayında azar azar artan sıcaklık. 4. Hacıların Mina'da şeytan taşlaması. Küçük taş parçası. Arafat'ta hacıların şeytan taşlamaları.

CEMŞASB: (Fars) Er. 1. Hz. Süleyman. 2. Cemşid'in oğlu.

CEMŞİD: (Fars.) Er. - Cemşasb'ın babası.

CENAB: (Ar.) Er. - "Yan"manasına gelir. Şeref. onur ve büyüklük terimi olarak kullanılır. Hazret Cenab-ı Halik Allah. - Dil kuralı açısından "b/p" olarak kullanılmaktadır.
. Cenab-ı Hakk..
CENAN: (Ar.) Ka. - Kalb yürek gönül.
..
CENGAVER: (Fars.) Er. Savaşçı silahşor. Savaşı seven savaşkan dövüşken.
...
CENGEL: (Fars.) Er. - Orman.

CENGER: (Fars.) Er. - (bkz. Cengaver).

CENGİZ: (Tür.) Er. - Cengiz Han. Moğol İmparatorluğu'nun kurucusu. asıl adı Timuçin'dir. Moğolcada Çing sıfatının çoğulu olarak güçlü kuvvetli anlamındadır. İslam ülkelerine düzenlediği seferlerle acımasız ve gaddarca müslümanları katletti. İslam medeniyetine büyük ölçüde tahribat verdi.
..
CENK: (Fars.) Er. - Harp savaş kavga. - İsim olarak kullanılması uygun değildir. Hz. Peygamberin değiştirdiği isimlerden birisi.
..
CENKER: (f.t.i.) Er. - İyi savaşan savaşçı.
.
CENNET: (Ar.) Ka. 1. Uçmak. 2. Bahçe. 3. Çok ferah ve havadar yer. 4. Firdevs. - Allah'ın insanlara müjdelediği ölümden sonraki alemde bulunan Allah'a inanan günah işlememiş veya günahlarından temizlenmiş olanların gireceği fevkalade güzel yer. 8 cennet olduğu rivayet edilmiştir. Daru'1-Celal Daru's-Selam Cennetü'l-Me'va Cennetü'1-Huld Cennetü'n-Naim Cennetü'l-Karar Cennetü'1-Adn.
........ Cennetü'l-Firdevs..
CEREN: (Tür.) Ka. - Halk ağzında "ceylan" anlamına gelir.

CERİB: (Ar.). - Hububat için kullanılan bir ölçek. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

CERİR: (Ar.) Er. İp. halat. Yular anlamında. Sahabeden bu ismi taşıyanlar vardır.

CERİT: (Ar.) Er. 1. Verimsiz çorak yer. 2. Bekar.

CESARET: (Ar.) Ka. - Yüreklilik. korkusuzluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

CESİM: (Ar.) Er. - İri. büyük kocaman ulu mühim.
...
CESİMİ: (Ar.) Er. - İri büyük.
.
CESUR: (Ar.) Er. - Cesaretli yürekli yiğit gözüpek atılgan.
....
CEVAD: (Ar.) Er. 1. Cömert eli açık. 2. İhsan eden. - Dil kurumuna uygun olarak "d/t" ye dönüştürülür.
.
CEVAHİR: (Ar.) Er. 1. Cevherler elmaslar kıymetli taşlar. 2. Mayalar özler. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
...
CEVAN: (Fars.) Er. - Genç taze delikanlı. - Cüvan şeklinde kullanılabilir (bkz. Civan).
...
CEVDET: (Ar.) Er. 1. İyilik güzellik. 2. Olgunluk. 3. Büyüklük. 4. Tazelik. 5. Kusursuzluk. Cevdet Paşa: Osmanlı devlet adamı. Tarihçi ve hukukçu (1822-1895).
.
CEVHER: (Ar.) Ka. 1. Öz maya. 2. Başlı başına kendiliğinden olan. 3. Tıynet cibilliyet soydan gelen haslet tabii istidat. 4. Kıymetli taş. 5. Ebcet hesabında yalnız noktalı harfleri hesaplamaya dayanan tarih düşürme şekli. 6. Kılıç namlusuna yapılan menevişli süs. - Kadın ve erkek adı olarak kullanılır.
......
CEVHERE: (Ar.) Ka. - (bkz. Cevher). Hicri 5. asırda Bağdat'ta yaşamış meşhur bir İslam hanımı.

ÇEVRİYE: (Ar.) Ka. 1. Haksızlık. 2. Eza. cefa eziyet gadir zulüm sitem.
....
CEVVAL: (Ar.). - Koşan dolaşan hareket eden canlı.
...
CEVZA: (Ar.) Er. - Güneşin Mayıs ayında girdiği ikizler burcu. Ebced.

CEYDA: (Ar.) Ka. - Uzun boyunlu ve güzel.

CEYDAHAN: - (bkz. Ceyda).

CEYHAN: (Tür.). - Güney Anadolu'da Toroslar'dan doğan ve Akdeniz'e dökülen nehir. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

CEYHUN: (Tür.) Er. 1. Orta Asya'da Amu-Derya'ya Arap ve Farslıların vermiş olduğu ad. 2. Tevrat'a göre cennetin 4 nehrinden biri.

CEYLAN: (Tür.) Ka. - Hızlı koşan. biçimli bacakları olan ve güzel gözleriyle tanınan bir gazel cinsi.

CEZLAN: (Ar.). - Mutlu. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

CEZMİ: (Ar.) Er. 1. Cezm ile ilgili. 2. Kat-i karar ve niyete ait. 3. Kesmek.

CEZMİYE: (Ar) Ka. - (bkz. Cezmi).

CEZRİ: (Ar.) Er. - Kökle ilgili. kökten.

CEZZAR: (Ar.) Er. - Deve kasabı. -Daha çok lakab olarak kullanılır. Cezzar Ahmet Pasa (?-Akka 1804). Osmanlı vezirlerindendir.

CİHAD: (Ar.) Er. 1. Din uğrunda düşmanla savaşma. 2. İslam uğrunda çalışma. Cihad müslümanlara farz kılınmıştır. Mallarıyla. canlarıyla savaşan mü'minler övüldüğü gibi bu mücadele uğruna canını veren kişi şchidlik makamıyla yüceltilip taltif edilmişlerdir. Kur'an'da defalarca tekrarlanan bir emirdir. - Dil kuralına uygun olarak "d/t" olarak kullanılmaktadır.
.
CİHAN: (Fars.) 1. Dünya alem kainat yeryüzü yerküresi. 2. Dünyada yaşayan insanların tümü. Cihan Ara Begüm: Hint-Türk hükümdarı Şahcihan ile adına Taç Mahal'in yapıldığı Mümtaz Mahal'in kızı. Dindarlığı ve ihlaslı oluşu sebebiyle "Zamanın Fatıması" olarak anıldı. - Kadın ve erkek adı olarak kullanılır.
....
CİHAN BANU: (Fars.) Ka. - Dünyaca tanınmış kadın.

CİHANDAR ŞAH: (Fars.) Er. - Delhi. Türk-Hind İmparatorları'nın 13.'sû olup Şah Alem Bahadır'ın büyük oğludur.

CİHANDİDE: (Fars.). - Dünyayı gezip görmüş. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

CİHANEFRUZ: (Fars.). - Dünyayı parlatan. aydınlatan.

CİHANER: (Fars.) Er. - Dünyaya bedel kişi. yiğit.

CİHANFER: (Fars.) Ka. - Cihanı. dünyayı aydınlatan nurlu ışıklı.
..
CİHANGİR: (Fars.) Er. - Dünyaya egemen olan dünyayı zabteden kimse. Fatih. Osmanlı şehzadelerinin ortak adıdır.
.
CİHANGÜL: (Fars.) Ka. - (bkz. Cihan).

CİHANMERT: (Fars.) Er. - (bkz. Cihaner).

CİHANNUR: (Fars.). - Dünyayı aydınlatan. nurlu ışıklı. - Türk-Hind padişahı Ekber'in büyük oğlu. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
.
CİHANSER: (Fars.). - Cihan'ın başı. - Kadın ve erkek adı olarak kullanılır.

CİHANSUZ: (Fars.) Ka. 1. Cihan yakan. 2. Gaznelilerden Buhran Şahı mağlup edip. Gaznice ve Bust şehirlerini yakıp-yıkan gaddar vahşi Alaeddin-Hüseyin'e verilen ad.
.
CİHANŞAH: (Fars.) Er. - Cihan'ın şah'ı. - Kara-Koyunlu padişahlarından Timur'un ölümünden sonra kaybedilen yerleri geri almıştır.

CİLASUN: (Tür.) Er. - Babayiğit. boylu boslu delikanlı gürbüz.
...
CİLVE: (Ar.) Ka. 1. Hoşa gitmek için yapılan davranış. 2. İşve naz. 3. Yeni gelin duvağının kaldırılması merasiminin ve bu münasebetle güveyin geline verdiği hediyenin (Türk yüz görümlüğü) adıdır.
.
CİNAN: (Ar.). - Cennetler yedi göğün üstünde ve Arş ile Kürsi'nin altındaki sekiz cennet. - Kadın ve erkek adı olarak kullanılır.
.
CİNUÇEN: (Tür.) Er. - Üstün galip zafer kazanmış.
..
CİRYAL: (Ar.) Ka. 1. Bir nevi kırmızı boya. 2. Altının kırmızılığı. 3. Temiz renk. 4. Saf.

CİVAN: (Fars.) Er. - Genç. delikanlı yakışıklı. - (bkz. Cevan cuvan).
..
CİVANBAHT: (Fars.) Er. - Mutlu şanslı (kimse).
.
CİVANMERT: (Fars.) Er. - Cömert eli açık genç delikanlı.
..
COŞAN: (Tür.) Er. - Coşku duyan heyecanlı (kimse).
.
COŞAR: - (bkz. Coşan).

COŞKUN: (Tür.) Er. 1. Coşmuş. galeyana gelmiş. 2. Duyarlı aşın hareketli.
.
COŞKUNER: (Tür.) Er. - Coşan kimse.