İnsanlar Uykudadır Ölünce Uyanır
 

Mısır evliyasından Ahmed-ez Zahid hazretlerinin talebesinden Ömer adında bir genç bu zatın huzuruna geldi bir gün.

- Hocam, izin verirseniz memlekete gitmek istiyorum.

- Hay hay evladım. Git tabii, iyi olur.

- Yarın sabah çıksam hocam?

- Tabii ya. Anneni babanı ziyaret eder, dualarını alırsın.

Delikanlı sevinmişti. Hocasının elini öpüp çıkıyordu ki, mübarek seslendi arkasından:

- Giderken bal ***ür babana!

Hikmetini anlamadıysa da;

- Başüstüne! deyip düştü yola.

Memleketine vardığında gördü ki babası ağır hasta. Getirdiği balı verdi annesine.


“Ne iyi ettin oğlum”

Kadıncağız balı görünce çok şaşırıp sarıldı oğlunun boynuna.

- Nerden akıl ettin bunu oğlum?

- Neyi anne?

- Bal getirmeyi.

- Hayrola, bal mı lazımdı yoksa?

- Evet ya. Doktorlar, babana bal yemesini söylediler.

- Eee?

- Ama yoktu buralarda. Çaresizdik. Sen Hızır gibi yetiştin oğlum.

- Hocam söyledi anne. Ben nerden bileyim.

- Yaa öyleyse bil o hocanın kıymetini oğlum. Sakın ayrılma yanından.

Sonra açıp, balı yedirdiler hastaya. Kısa zamanda şifaya kavuştu adam...

***

Bu zat bir gün sevdiklerine buyurdu ki:

- Kardeşlerim, ahirette bize ne sorulacak, biliyor musunuz?

- Ne sorulacak hocam?

- “Ne yaptın?” değil, “Niçin yaptın?” diye sorulacak.

- Nasıl yani?


“Kimin için yaptın?”

- Yani bir işi kimin için yapıyoruz? İnsanlar için mi, Allah için mi?

- İnsanlar için yapıyorsak hocam?

- O zaman işimiz insanlara bırakılacak.

- Ya Allah içinse?

- İşte o zaman kurtulacağız ahirette.

***

Bir gün de bir sevdiğiyle sohbet ediyordu ki;

- Bu dünya hayaldir, buyurdu.

Adam pek anlayamadı.

- Dünya hayal midir dediniz hocam?

- Evet, bir rüyadır dünya. Peygamberimiz öyle buyuruyor.

- Ne buyuruyor hocam?

- “İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar” buyuruyor.