Aldatan Erkek, Ağlayan Kadın!
 

Evlilik..

Kutsal bir bağla bağlanan iki insan..

Aşk..

Sevgi..
Peki sonra?

Kadınlar, aldatmayı skor meselesine getirmezler..

Yakalanan erkek, hemen inkara başvurur...

Halbuki kabul etse hatasını..

Her şey daha kolay olacaktır..

Durum açıklanınca pişmanlıklar başlar...

Sahte pişmanlıklar..

''Bir daha yapmayacağım.''
''Seni çok seviyorum.''
''N'olur beni affet.''
''Bir anlık hataydı.''

Kadın affeder..

Duyguları ağır basar çünkü..

Erkek, kadının bu olgun davranışını küçümser..

''Nasıl olsa affediyor'' diyerek aynı şeyi tekrar eder..

Çok geçmez, tekrar yakalanır..

Aynı yalanlar tekrar tekrar söylenir..

Bu sefer daha fazla hırpalar erkek kendini..

Çünkü, korkar...

Eşini kaybetmekten korkar..

Kendisini eşi gibi seven bir kadın bulamayacağından korkar..

Çünkü, eşi gidince kendisinin bir hiç olacağını adı gibi biliyordur...


Kadınsa hala seviyordur o erkeği..

Sevdiği için affeder..

Affettikçe daha büyük vurgunlar yer..

Daha büyük darbeler iner yüreğine..

Bir kilit gibi tıkılır içine..

Çıkarmak ister..

Çıkaramaz..

Ağlar..

Ağladıkça daha çok, daha içten ağlar..

Sonra kendine kızar..

''Neden'' der..

Düşünür..

Düşündükçe ağlar..

Suçu sevmektir onun..

Sadece sevmek..

Sevdiği için yapılan tüm hataları silmek..

Duygularına yenik düşmek..

Sevdiği için, sıralanan binlerce yalana inanmak..

Sevdiği için, tüm acılara göğüs germek..

Kadındır o..

Duyguları ön plandadır..

Ağlar..

Ağladıkça daha çok, daha içten ağlar.


alıntıdır.