İstanbul'un Altındaki Gizli Tüneller
 

İstanbul'un Altındaki Gizli Tüneller


Efsaneye göre, İstanbul’un altı, birbirine bağlı tünellerle kaplıymış. Hatta bu dehlizlere Yerebatan Sarayı’nın gizli bir yerinden de giriliyomuş ve tünel, denizin dibinden devam edip tâ Kınalıada’ya kadar gidiyomuş.

Tüneller, Kapalıçarşı'nın altından da geçiyomuş tabii. Hatta şu an, Çarşı’nın gizli tutulan bir yerinden girilebiliyomuş bu tünellere. Buralarda yemek takımı üzerine çalışan gümüş kaplama atölyeleri varmış. Yerin dibindeki yere ruhsat verir mi belediye? Hepsi kaçakmış bunların. Çalışanlara da işe başladıkları gün, dehlizlerden kimseye bahsetmeyeceğine dair Kur’an’a el bastırılıyomuş.

Tüneller, çarşının altından başka yerlere doğru da gidiyomuş; ama buraları kullanmak kesinkes yasakmış. Bir keresinde biraz Kolomb ruhlarından, çokça da hazine meraklarından, (çünkü hep, “İleriler hazinelerle dolu oğlum” geyiği yapılırmış bu atölyelerde) Üç-dört işçi çocuk denemiş ilerilere gitmeyi.

Dehlizler, labirent gibiymiş. Çocuklardan sadece biri geri dönmeyi başarmış. Diğerleri yollarını bulamayıp tünellerde kaybolmuş. Dönen çocuk da (Allah muhafaza) aklını oynatmış. Çünkü ileriki kısımlar, iskeletlerle, insan boyunda böceklerle, farelerle filan doluymuş. Bu çocuk, bir daha hiç “yeryüzüne” çıkmamış. Büttün gün dehlizlerdeki atölyelerde filan dolaşıyomuş. Kim ne verirse onu yiyip, gece de artık nerede sızarsa orada uyuyomuş. Arada da yine tünellerin ilerilerine gidip bir kaç gün kayboluyomuş ortalıktan. Döndükten sonra hiç bir şey yiyip içmeden öyle bir noktaya bakıp duruyomuş günlerce.