Ozanlarımız - Umut Yurdusar
 

Umut Yurdusar

Umut Yurdusar Bile, bile bataklığa
Yürüyende suç yokmudur
Elin açıp başına şal
Bürüyende suç yokmudur

Yurdusar’ım olma sefil
Herkes kendisine kefil
Karıncayı ezende fil
Koruyanda suç yokmudur



Umut Yurdusar, Türk Halk Ozanlığının, usta-çırak ilişkisinden yetişmeyen, bu deryanın sevdalılarındandır. Ama aynı zamanda büyük ozanların eserlerinden beslenerek, bir nevi bu ilişkiyi yaşamıştır. İlkokul çağlarında, her sabah, mahalli sanatçılardan oluşan radyodaki türkü demetlerini can kulağıyla dinlemiştir. Yozlaşmamış köy kültürü, bin yıllık Anadolu kültürünü dört mevsim gürül gürül akan yayla pınarları gibi alıcısına sunmuştur. Nice büyük ozanı yetiştiren ve büyük ozan Pir Sultan Abdal’ı veren, Onu ve yüzyıllar sonra sevenlerini, kara yüzüyle vahşice geri alan Sivas 05 Ağustos 1971 yılında Yıldızeli’nin Kale köyünde doğan bu genç Ozanla ozanlık zincirine günümüzün halkasını eklemiştir. Asıl adı Hüseyin Sarıateş olan Yurdusar, umudumuz yurdu sarsın diye bu mahlası almıştır. Halktan soyutlanmış sanatçılar ve halkı anlatmayan eserlerin revaçta olduğu günümüzde, Türk Halk Şiirinin tadında beş yüzü aşkın şiiri ve Halk Müziğinin otantik yapısında yüzü geçkin eseri bulunmaktadır. Halk Ozanlığının ne kadar güç olduğu bariz örneklerle belli olan güzel ülkemizde, bu örneklerin en büyüğü çağımızın Pir Sultanı Aşık Mahzuni Şerif’i kendisine mürşit seçmiştir.

Göksümün gururu azmimin feri
Umudumun cephanesi neferi
O Alidir ben aşkından kamberi
Yurdusar’ın sahibidir MAHZUNİ

diyerek kendi dünyasındaki O güzel insanın yerini açıklamıştır. Yaklaşık 1987'den bu yana şiir yazan Yurdusar şiirinde bu tadı 2002 yılında mana aleminin yaratıcısını kaybetmenin şoku ile adeta pişirilmiştir. (Aşık Mahzuni Şerif’i)

Yurdusar tutarım safın cengini
Bir Pir Sultan bir Mahzuni dengini
Seçemedim çiçeklerin rengini
Say ki benim gözlerimi aldı oy

diyerek acısını ifade etmiştir. Halktan uzakta Hak da olmayacağını düşünerek

Biz Haktan bir şey ummayız,
Varlığıdır temelimiz.
Yüceliğinde hay, hayız,
Ona ermek emelimiz.

Cehennem narını bırak,
Ademdir en yüce durak,
Hak ararsan insana bak,
Şanındandır cemalimiz.

Bir boşlukta dolaşan ay,
Yüz bin gözlü kubbe saray,
Varı elde tutmak kolay,
Yoktan var eder elimiz.

İnsan ki hoş can yermeye,
Ey hak deyip hak yemeye,
Hiç kimseden bir kimseye,
Ne kuluz, nede kulumuz.

Yurdusar'ım etme tıraş,
Kuru hayal bitmez telaş,
Eba Müslim, Hacı Bektaş,
Ali’ dendir kemalimiz.

İnsan sevgisinin yüceliğini tatmıştır.

Olmayan verir bolundan,
Gelin anlar mı dulundan.
Hakta olsa kulluğundan,
İnsanım çekemem bıkarım

İnsanın ne efendisi ne de kulu olamayacağını söyleyenlere yürekten katılmıştır. Evli ve iki kızı bulunan Yurdusar özel bir kuruluşta çalışmaktadır. Ankara Dikmen’de tek odalı bir evde oturmaktadır.

Tek odalı evim benim,
Saray dersin gör bakalım.
Sende hani hamamlarda,
Dur bakalım, dur bakalım,

Çalışanda olmaz mı kir,
Hey suratsız bu ne kibir,
İki buçuk metre kabir,
Gir bakalım, gir bakalım.

Hasan Harmancı


Eserlerinden bazıları:

Güzel

Bu beni bende koymayan
Esen sevda yeli güzel
Sen bir selvi uzun boylu
Ben gölgende çalı güzel

Felekten bir hal olmaya
Vakit olursa kalmaya
Şu seni benden almaya
Yetmez dünya malı güzel

Herkes bir sevdayı güder
Sevdasız baş canı nider
Telinden cayacak kadar
Değil aklım deli güzel

Düşme Yurdusar hışıma
Yarsız yarayı taşıma
Azrail ol geç karşıma
Saram ince beli güzel

02/07/2003


Var

Can bedende kazma yere değmeden
Dünyamız cehennem vebalimiz var
Kurulmuş mahkeme bizi yargılar
Bizim ol hakime sualimiz var

Dünyanın malının soyhalığından
Çaresiz binlerin marbalığından
Suçlu ve güzlünün zorbalığndan
Göğsümüz hiddetli celalimiz var

Ellerimiz çatlak göğsümüz diken
Beden yorgun düşer erken mi erken
Şu güzelim dünya bir cennet iken
Çekilmez bir yaşam ne halimiz var

Yurdusar’ım yok öyle bir Arasat
Hangi bir rezili kesmiş ol Sırat
Divanı alemde sorguyu başlat
Hakkı da yakacak zevalimiz var

03.06.2003


Kadın

Gelip de dünyaya gözüm açınca
Gördüm yüce varlık anamdır kadın
Yaşamın anlamı hemi de tadı
Cennetten bir bahçe sunamdır kadın

Yüreğim bedenim inancım başım
Sevinçte yoldaşım dertte sırdaşım
Alın terim helalim ekmeğim aşım
Kızım bacım yarim ninemdir kadın

Evde emekçidir pek de bilinmez
Onsuz şu dünyaya asla gelinmez
Her cefayı çeker bağrı delinmez
Bendeki kanayan sinemdir kadın

İnsan ki bilmeli doğuranını
Ayırmadan yüceltmeli sanını
Doğumdan ölüme ağlayanını
İşte bu değişmez önemdir kadın

İnsan derim hepsine ben tek kalem
Maria Sonya’ya Vanda’ya selam
Yurdusar kadınsız yerde dert bulam
Leyla Aslı Şirin Senem’dir kadın

09/03/2004


Reziller

İşte bizim yıllar yılı çağımız
Çalışmaz yan gelip yatar reziller.
Dürzülere dayanmadı dağımız
Çayırı çimeni yutar reziller.

Kimi iş bitirdi görev başında
Kadeh vurdu çaresizin yaşında
Var mı alın teri bir tek taşında
Alıp geri vermez batar reziller.

Bu mu sizin bayrak millet kavramı
Gavur sardı gavur balkonu damı
Neden bitmez bu milletin dramı
Bir gün tepenizde biter reziller.

Binini bir aldı coştu doymadı
Benim dedi gayrısını saymadı
Bizim millet uyur gezer aymadı
Fırsatı fırsata katar reziller.

Hemi Atatürkçü hemi de soycu
Hemi tarikatçı hemi futbolcu
Hemi ehl-i namus hemi o yolcu
Anasını bile satar reziller.

Eli hırsız bir elinden çalıyor
Gözü açık kaz olanı yoluyor
Yurdusar’ım hepisini suluyor
Beni zindanlara atar reziller.

28.07.2002 Utanmaz mı

Böyle açacına varsam
Tok kendinden utanmaz mı
Beni kula muhtaç eden
Hak kendinden utanmaz mı

Ömür bir anlık bin telaş
Hayat bize tam bir savaş
Hal bilmezi yavaş yavaş
Yak kendinden utanmaz mı

Bir de kırılmazı kırsa
Onu da ben gibi yorsa
Azın bir sebebi varsa
Çok kendinden utanmaz mı

Yurdusar ne hep bu yana
Acırım bunu kurana
Zincir vur zincir vurana
Bak kendinden utanmaz mi

10.02.2003


Bilenlere

Her bir insan bir alemdir
Gezmesini bilenlere
Dost dili bitmez kalemdir
Yazmasını bilenlere

Dostta çirkin dil kesilir
Öter bülbül gül kesilir
Çiğdem çiçek bal kesilir
Süzmesini bilenlere

Yurdusar erlere erdir
Kendini kendine yerdir
Sevgi büyük mücevherdir
Düzmesini bilenlere

19/08/2003


Öğretmenim

Bütün kötülüğün özü anası
Cehalet ki sevgi yer öğretmenim
Karıncayı görse pireyi vursa
Sensiz gören gözler kör öğretmenim

Bizimle silinsin nefret kin hile
Bir dünya kuralım verip el ele
Bilim ile donat sevgiye bele
Bizi yarınlara sür öğretmenim

Fikirde babasın vicdan da ana
Yürek nasıl ılır sana kıyana
Öz vatanın Edirne’den Tatvan’a
Karış karış gezip dur öğretmenim

Şartlar ki yıldırsa dünyanı eğse
Fikirler çatlasa sabrına değse
Kanuna uymayan her kimse neyse
Bizler seninleyiz kır öğretmenim

Yurdusar’ım sana muhtaç bu eller
Öğretmensiz millet adı sefiller
Bilmese de emeğini cahiller
Var insan olandan sor öğretmenim

24/11/2003