Siyah-beyaz bir filmden kalmış Sevdamız
 

Siyah-beyaz bir filmden kalmış, eski bir aşka dalar gözlerim; her gecenin karanlığında saat onikiyi geçtiği zamanlarda.Sokak başında nöbet tutar uykularım, bir türlü sokulmaz yanıma.Yüreğimin içinde yalnızlık bekler de beni; uykusuz geçer her gecem,sabahı bekler gözlerim,yağan yağmura eşlik etmesini özlemişcesine çağlar gözlerim.

Hücredeki bir mahkumun, gökyüzüne olan sevgisine eşdeğerdir sana olan sevdam benim..

Dışarı çıkma korkusu olan bir ressamın, tualine akıttığı dış dünyayı yaşatmasıydı seni gördüğümde yüreğimde kazandığında yerin...Pencereye olan aşkıydı belki de, dışarıya açılan tek yari olduğu için bedeninin...

Hiç bir zaman cesareti eline alamadı ki şu dilim.
Ah sevdiğim birkez olsun yenemedim ki yüreğimde mesken tutmuş, kol gezmekte olan korkuları... Bir kez olsun inanmışken aşk denen o farklılığa, bir kere olsun katlayıp köşeye koyamadım söyleyemediklerimi sana...

Bir çocuğun cesaretine bile sahip olmayı beceremedi yüreğim...

Dilim konuşamaz...Susar....Susmak zorundadır....Susmalıdır...Ve belki de susturulmuştur...

'Gel' diyemez sana asla..'Gel' dese de 'kal'ı getiremez devamında bilirim...

Ve sen her gelişinde,yüreğimden bir parça daha kopartıp giderken uzaklara, suskun kalışımın en büyük nedenidir; senin anlamlandıramadığın, benimse bir türlü dile getiremediğim...

Anlatmadıklarım...Anlatamadıkl arım...

Ah sevdiğim,hepsi sapasarar çevremi.Haykırmak isterim asıl sebebini susturuluşumun, gözlü yaşlarla bakarken ardından... Sonra aklıma gelir..Utanırım...Susuveririrm daha 'g' bile diyemeden arkandan.. 'Gitme' demek isterken tek birşey söyleyemez dilim yüreğine. Aslolan gizlenir 'ben'liğim tarafından...Sen susuşuma anlam verirsin kendince de, sevmediğime inandırırsın kırgın yüreğini... Çeker gidersin kapıyı bile kapatmadan, yıkarak herşeyi uzaklaşırsın sessiz sedasız yüreğimin karanlık sularından...

Belki bi cesaret gelirim diye, o kapı kapanmaz asla.. Belki yenerim dışarı çıkma korkumu da koşarım diye sana, açık durur daima..

Ama benim korkak yüreğim cesaret edemez, kapı dibine çökerek bakar sessiz sessiz...

Ressamın tualine yansıttığı gibi dışarıdaki güzellikleri, kaleme döker ellerim bendeki seni..

Her gece yanıbaşımda duran bebeğin gözlerinde seni bulur gözlerim nedensiz.. Belki sana benzemesidir 'ben'i alan 'ben'liğimden, belki de son zamanlarda her şeyi birbirine benzetmemdendir bilinmez.. Bilinmez neden hüznü seçer yüreğim...

Bir gidişinin daha sonunda 'Canım' da geldi peşinden, ruhsuz bir bedenin tüm sıkıcılığıyla kalakaldı 'ben'liğim... Ve son gidişinin ardından gene kazandı içimdeki karanlık..Aslolan gerçek yine susturdu yüreğimi... Susturuldu yüreğim...Sustu..Sus..S...

Bu sefer dönüşü olmadığını bildiğim halde gebne seslenemedinm ardından... Özlemle beklerken gelişini, gelemeden gitmene neden oldu ellerim...

Açık olan kapıyı kapattı bvilinçsizce ve intihar etti tüm kelimelerim...Bir daha konuşmamak üzere 29 harfide katlettim, gelemeyişinin ardına alfabeyi kurban ettim...

Bu gece ay kan kırmızısı bu yüzden..

Öldürdüğüm kelimelerin, yok ettiğim harflerin ve kanayan yüreğimin geceye kattığı en önemli kanıtı oldu bu kızılvari renk, saat 'geç'e geldiği vakitlerde bende...

Ah sevdiğim, aslolan gizli kaldı yüreğimde..
Ah sevdiğim ben 'gitme' diyemedim, sen yanlış anladın...Gittin...

Ve bir aşk daha yenik düştü korkulara...

Sen gittin, ben bittim...

Ay kızıla boyandı, ölen bir aşk da siyah-beyaz filmlerde kaldı...

Yüreğim sende...Ruhum sende...
Bedenim yalnızlığımla kalakaldı...

Oysa korkak bir ressamın tuale yansıttığı sevdaya benzerdi, sana olan duygularım....Oysa hiç tahmin etmediğim kadar 'sen'le doluydu bedenim...

Sen gittin derken... 'Ben' geldim peşinden... Vucudum kaldı...Vucudum kalakaldı...

Sen gittin... 'Ben'liğim peşinde... ama ruhum gömüldü karanlıklara...

Dilimde susturulmuş sevdan, üşüyen ellerimde katlettiğim kelimeler... Suskun kapıya çöküp kapandı gözlerim...

Ay kızıla boyandı bu gece...

29 harfi katletti ellerim, sen ardına bakmadan gittin... Ben 'g' bile diyemeden, 'gitme' demeyi umarken...