ask sessiz sevgi dilsizdir bir kadinin aski
 

Bir kadinin Aski...

Karimi 1998'in sonbaharinda kaybettim... Yedi senelik evliligimizin iki
senesini kanser tedavisi için hastanelerde geçirmistik. Karim, her evlilik
yildönümümüzde ikimizin fotografini çerçeveler,"Bunlar bizim hayatimizin
gölgeleri"derdi..

Öldügünde, yedi tane resmimiz vardi. 97'in bir gecesinde onu
aldattim.
Oysa ona sürekli onu ne kadar çok sevdigimi ve sonsuza kadar
sadik kalacagimi söylerdim. Ölmeden iki hafta önce yine ayni seyi
tekrarladim.
Tuhaf bir gülümsemeyle bakti bana ve sadece: "Biliyorum" dedi.
Izmir'e kar yagdigi gün, yani bir ay önce,
evdeydim.Fotograflarimiza bakiyordum yine... Her çerçevenin altinda bir harf oldugunu ilk kez o günfark ettim.
-A. -R. -K. -A. -S. -I. -N.
Gerisi için yillari yetmemisti. Ama sanirim "Arkasina bak"yazmaya
filan niyetlenmisti. Hemen çerçevelerin arkasina baktim. Hiçbir sey
yoktu.
Sonra
birsey dürttü beni, hepsini teker teker söktüm.
Inanabiliyormusunuz,her birinin arkasindan bir mektup çikti! Geçirdigimiz her sene için
sevgi dolu sözler yazmisti.

1997'deki resmimizin içinden çikan zarf ise simsiyahti. Ve
içinden su sözler çikti:"14 Mart 1997/Gözlerin bana baska birine dokunmus gibi bakti/Söylemene gerek yok,biliyorum..."
2002'deyiz. Onu kaybedeli 4,aldatali 5 yil oluyor.Içim aciyor
simdi. Çünkü kadinlar biliyor, hissediyor... seviyorum diyenin sevgisinden süphe et,çünkü;

ask sessiz,sevgi dilsizdir...