Gökyüzünden kalbime düştün.
 

Hak ettiği güzellikten uzak, yorgun düşmüş , mutluların ara sıra uğradığı bir sokaksın. Yalnız, soğuk ve anlaşılmayı bekleyen bir çaresiz. Hep kırdılar seni ve hiç umursamadılar. Dinlediler ama çare bulamadılar. Sevebildiler belki ama içindeki fırtınaları görmediler. Bulunduğun her şehrin karanlık köşesinde yaşayıp güneş görmeden çiçekleri açabilen en nadir çiçeklerden sin sen. İstemesen de yaşamayı hayatına devam etmek zorunda olansın sen. Her kalpte durak misali mutluluğun gelmesini bekleyensin. Bense söylemesi gereken çok şeyi olsada susan bir dilsiz senin minik dünyanda. Çok denedim, imkansız olanı çaresi yoktu o kocaman yalnızlığının. Bir kişiye daha yer yoktu.

(Muhammet Korucu) Sanrı.