unutmakmı unutulmakmı?
 

Seçimi o kadar zor,öylesine iç acıtıcı bir soruki…

Unutmakmı…Unutulmakmı

Bırakıp gitmekmi,geride kalan olmakmı?

Hangisi daha acı,hangisinde içimiz daha çok acır..

Hangisini kabullenmekte daha zorluk çekiyoruz?

Hiç düşündükmü,,yada haytımızda hangisini seçmek zorunda bırakıldık..

UNUTMAK;unutabilmeyi denemek..Bu yoğun duyguyu kendi iç sancılarımızda

yaşarız,çabalarımız bazan dümdüz duvara tırmanmaya benzer..

Tırmanmak için delice bir çaba ve güç harcarız,ama her hareketimizde

aşağıya daha çok kayar ve eski başlangıç noktasına geri geliriz.

Her yeni adımda içimizdeki karamsarlık dahada büyür,başaramıyacagımıza

olan inancımızsa artar.Dayanma sınırlarımız alabildiğine gerilir…

UNUTULMAK;Bir anlamda yok sayılarak harcanmak.Kalbiniz öyle derinden

yaralanırki,sizi unutan vefasızı her hatırladığınızda,;onun için yaptıklarınıza

harcadığınız zamana,verdiğiniz emeklere acırsınız..

Her şeyinizi çekinmeden paylaştığınız kişi tarafından unutulmak odenli koyarki

içimize;en iyi ilacın aslında onu unutmak olduğunu bile unutuveririz…

Unutmak bir anlamda kendi seçimimizdir,bu nedenle mücadeleyi kendi içimizde

kendi lehimize çevirmek daha kolaydır…

Ama unutulmak tüm yaşanan paylaşımlara rağmen,haketmediğimizi söyler

dururuz defalarca,kalbiniz öyle bir parçalanırki,yaşam öyle anlamsızlaşırki,

taaki iç sesinizle barışıp unutmaya karar verene kadar…

Ondan sonrası yine zordur,ama en azından artık hesaplaşmamız sadece

kendimizledir….

Her ne olursa olsun, her iki duygununda taşınması,kabullenilmesi oldukça

ağırdır,ve acı verir….

Ne unutmayı,nede unutulmayı yaşamayacağımız yada en azından hafif

atlatacağımız en güzel günlerle,sevgiyle kalın…