.:: Hayattan bize kalan ::.
 

Sana bir şarkı söylüyor kalbinin en derininden. Ne fısıltılarıyla ne de haykırışlarıyla anlatamadıklarını işte şimdi kalbinin nağmesiyle duyuruyor. Tertemiz duyguların anlaşılır ama anlatması zor olan ifadeleriyle söylüyor sevdiğini. Biliyor çok güç ama yaşatmak istiyor birilerini, çünkü yaşamak istiyor. Yaşatacakları sevdikleri olacağı içinde yaşama umudu olacak ona göre belki gerçekten de o zaman hayatı dolu yaşayacak.


Peki, şimdi biliyor musun sessizliğin tadını, adını, zorunu ve anlatılmaz tarifini biliyor musun tadının umutlarla sessizliği yaşamak, adının kalp sesimizi duymak, zorunun özlem olduğunu?

Ben biliyorum o duyguların hepsini. Ya düşünürken sessizliği ya da sessizliği yaşarken, o duyguların her biri gibi. Ardı ardına atan bir kalp en çok o zaman bekleniyor, özlenen en çok o zaman düşünülüyor.


Ve artık sormak istiyorum, sen hiç atan o kalp, gerçekleşmesi istenen umut ve özlenen oldun mu? Oldun mu hiç o kalplerin bir başka kalp atanı? Mutluluğa bir neden, karanlığa tek ışık oldun mu? Bildin mi mutluluğuna sevinen gözyaşlarına üzülen biri olduğunu?

Ya da sen o sevinen veya üzülen birileri oldun mu hiç? Evet, sen o sevinen ve üzülen olamazsın. Çünkü sen her şekliyle hayatsın.

Sen hem aydınlık hem de karanlıksın. Belki de karanlığın aydınlığından daha büyük bir şeydi ama gitti...!

d.guler@gonullumuhabir.com



DİLEK GÜLER