Ahmet Arif...
 

AHMED ARİF Ahmed Arif 21 nisan 1927’de Diyarbakır’da dünyaya geldi. Ortaöğretimini Diyarbakır’da yaptı.1950 ‘de Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi’nde felsefe öğrencisi iken Soğuk Savaş döneminin cadı rüzgarları genç Ahmed i hapisane kapularına savuruyor ve yükseköğrenimi yarıda kalıyor. Daha sonra 1952’de, aynı nedenlerle iki yıl hapis cezasına daha çarptırıldı.Cezaevinden çıktıktan sonra Ankara’ya yerleşti; bir süre plan_kopya teknisyeni olarak çalıştı. Yaşamını, yazarlığın yanı sıra Ankara gazetelerinde düzeltmenlik , teknik sekreterlik gibi işler yaparak kazandı. Gazetecilikten emekli oldu. İlk şiiri Millet dergisinde çıkan Ahmed Arif,asıl sanatını ve kişiliğini 1948-54 arasında Yeryüzü, Beraber, Seçilmiş Hikayeler,Yeni Ufuklar; Kaynak dergilerinde yayımladığı şiirlerle ortaya koydu. Az yazdığı ve ortalıkta görünmeyi pek sevmediği için şiir çevrelerince yakından tanınan bir şair değildi. 1967de şiirlerinin Soyut dergisinde topluca yayımlanması, ardından ilk ve tek kitabı Hasretinden Prangalar Eskittimin çıkması onu birden kitlelerin şairi yaptı. Kitap kısa sürede baskı üstüne baskı yaptı. O yıllardan sonra hemen hemen hiç şiir yazmamasına karşın şiirseverler arasındaki ünü hiçbir zaman kaybolmadı. Doğu Anadolunun doğasını, tarihini, insanını, onun mertliğini, cesaretini destanlaştıran, yalın ve tok sözlü şiiri toplumcu gerçekçi şiirin özgün bir kolu olarak değerlendirildi. Orhan Veli şiirinin etkisini sürdürdüğü bir dönemde şiire başlayan Ahmed Arif, Nazım Hikmet’in açtığı yolda yürüdü. Ondan aldığı şiirselliği, bir Anadolu duyarlığı özlemiyle genişletti. Pir Sultan Abdal’ı, Urfalı Nazif’i Köroğlu’na Şeyh Bedrettin’e götürdü. Yaşı olmayan bir doğayı, türkülerle insancıllaşmış bir yiğitlik tavrını evrenselleştirdi. Şiiri çoğunlukla türkülere dayanır gibi gözükse de, halk kaynağının olanaklarını türkülerin ötesinde aradı. Ahmed Arif’in şiirinde ritmin büyük rolü vardır. Mısra şekli Mayakovski’nin ritm elde etmek için yaptığı biçim çalışmalarını akla getiriyorsa da, aslında bu noktada iki şairin tutumlarını birbirine karıştırmamak gerekir. Ahmed Arif’de ritm sese değil söze dayandığından daha derinlere inerek büyük bir lirizmin kaynağı olur. Ahmed Arif Doğu Anadolu insan malzemesini bu lirizmin içinde yoğurarak, gerçekçi şiirdeki didaktik öğe tehlikesini silmiş, özellikle imge konusunda yaptığı sıçramayla genç şairlere örnek olmuştur.Ayrıca gazete ve dergilerde yayımladığı düzyazılarıyla da, Türk Edebiyatı’nın 1950 kuşağı olarak anılan şair ve yazarlarının büyük bölümünü etkilemiştir.. 1990 yılında kendi sesinden şiirleri “hasretinden prangalar eskittim” adıyla Saltuk plakçılıktan çıkmıştır. Ayrıca Ahmed Arif’in birçok şiiri bestelenmiş, çeşitli müzik anlayışlarınca değerlendirilmiştir.