Ferağ
 

Ferağ

(ar. ferağ). Esk.
—1 Hiçbir işle uğraşmama.
—2. Vazgeçme, terk etme.

—3. Rahatlık: Ferağ-ı hatır (zihin rahatlığı).

—4. Ferağ etmek, ferağ olmak, el çekmek, vazgeçmek: "Fanı dünyadan ferağ olmuş idi"(Ahmedi, XVI. yy.).

—İsl. huk. Ferağ an'il cihat, vakıflara ait bir işle görevli kişinin görevini yargıcın (kadının) onayıyla bir başka kişiye devretmesi.



||Ferağ b'il-istiglal, miri arazi ya da vakıf malları üzerindeki kullanma hakkını, bu malları tekrar kendisi kiralamak koşuluyla yapılan ferağ.

||Ferağ b'il vefa, bir kişinin miri arazi ya da vakıf malı üzerindeki kullanma hakkını, borcunu ödeyince geri almak üzere, borcu karşılığında alacaklısına devretmesi.

||Ferağ-ı batıl, hükümsüz ve geçersiz olan ferağ. (Çocukların, delilerin ya da bunamış kişilerin yaptıkları ferağ geçersizdir.) \\Ferağ-ı fasit, içinde fesat nedenlerinden biri olan ferağ.

||Ferağ-ı kati, kullanma hakkının koşulsuz devredilmesi.