Ferah
 

Ferah

sıf. (ar. ferah).

1. Amaçlanan kullanıma göre bol, büyük, geniş şey için kullanılır: Ferah bir elbise.

—2. Açık, havadar, aydınlık yer için kullanılır: Ferah bir oda.
—3. Ferah ferah, geniş geniş, bol bol: Bundan ferah ferah bir elbiselik çıkar; en azından, en aşağı: Orası buradan ferah ferah üç saat çeker.
—Esk. Ferah-astin, cömert, eliaçık.

|| Ferah-dehen, geniş ağızlı; çok konuşan, geveze.

|| Ferah-dest, eliaçık, cömert. |{ Ferah-desti, el açıklığı, cömertlik. || Ferah -ebru, güleryüzlü.

|| Ferah-gân ya da ferah -kâm, mutlu.
|| Ferah-rev, açık ve seyrek adımlarla yürüyen, aceleci; savurgan.
|| Ferah-sal, bereketli yıl.