Fecir
 

Fecir

-eri a. (ar. feci).
—1 Güneşin doğmasından az önceki zaman, tan; sabahın erken vakti.
—2. Tanyerinde güneş doğmadan önce beliren kızıllık.
—Esk. Fecr-ı kâzip, yalancı tan; tanyerinde güneş doğmadan belirip kaybolan aydınlık. \\Fecr-i sadık, ikinci fecir de denilen ve güneş doğana kadar süren aydınlık.
||Fecr-i şimali, Kuzey kutbu'na yakın yerlerde görülen ve gökyüzünde halkalar halinde beliren aydınlık,
—isi. Hem yatsı namazı vaktinin bitip sabah namazı vaktinin başladığı hem de oruç vaktinin girdiği an. (Bk. ansikl. böl.)
—ansikl. Beş vakit farz olan namazların özel vakitlerinde kılınması gekerir Orucun da belirlenmiş zamanlarda tutulması farzdır. Bu nedenle vakitlerin başlangıç ve bitiş anlarının saptanmasına önem verilir. Fıkıh kitaplarında iki türlü fecirden söz edilir: Fecri kâzip (yalancı fecir), sabaha doğru gökyüzünde iki tarafı karanlık, uzun bir çizgi biçiminde beliren ve az sonra kaybolan aydınlıktır. Aldatıcı bir aydınlık olması nedeniyle bu adla anılır. Fecrisadık (gerçek fecir), yalancı fecrin kaybolmasından sonra ufukta boydan boya beliren ve gittikçe artan aydınlıktır. Kuran'da bu fecirden benzetme yoluyla "beyaz ipliğin kara İplikten ayırt edilebildiği vakit" (Bakara, II, 187) diye söz edilir. Gerçek fecirle yatsı ve sahur vakti bitmiş, sabah namazı ve oruç vakti başlamış olur.