Fasık
 

Fasık



sıf. (ar. fâsık). Esk.

—1. Tanrı'nın buyruklarına karşı gelen, sapkın, günah işleyen, kötülük yapan: "Gâh hânkâhda sofuyam gâh meyhanede fâsıkam" (Eşref-oğlu Rumi, XVI. yy.). (Bk. ansiki. böl.)

—2. Fâsık-ı mahrum, günah işlemeye hazır olduğu halde fırsat bulamayan.

—ANSİKL. Böylelerinin mümin ve müslüman sayılıp sayılmayacağı kelam biliminde tartışmalıdır. Ehl-i sünnet (eşariler ve maturidiler), "Amel (ibadet ve ahlak), imandan bir cüz değildir" ilkesinden yola çıkarak islam dininin inanç ilkelerini benimseyenlerin, ibadet ve ahlak yönünden kusurları ne olursa olsun, mümin sayılması gerektiğini, dolayısıyla fâsıkın günahkâr mümin sayılacağını savunurlar. Buna karşılık, "Amel, imanın bir cüzüdür" ilkesini benimseyen mezheplerden haricilere göre, büyük günah işleyen müslüman, dinden çıkar ve kâfir olur. Mutezile'ye göre ise, fâsık ne mümin ne de kâfir sayılır: bu ikisi arasında, ortada bir yerde yer alır (Mutezile'nin menzile beyel-menzileteyn ilkesi gereği).