![]() |
Fasıla
Fasıla
a. (ar. fasıla). 1. Ara, aralık, kesinti: Üç saatlik bir fasıladan sonra yolumuza devam ettik. Nöbetler kısa fasılalarla geliyor. —2. iki şey arasındaki bölme, ara bölme. —3. Fasıla vermek, bir etkinliğe ara vermek, onu belli bir süre kesmek. —Ed. Aruzda ünsüzle biten üç ya da dört heceli sözcük. || Fasıla-i kübra (büyük fasıla), ilk üç hecesi açık son hecesi kapalı sözcük: babaların (işaretlenmesi----). || Fasıla-i sugra (küçük fasıla), ilk hecesi açık son hecesi kapalı olan sözcük: iyiler (işaretlenmesi —). —Esk. dilbilg. Fasıla-i kübra, dört harekeli ve bir sakin harften oluşan beş harfli sözcük. || Fasıla-i sugra, üç haretetli, bir sakinden oluşan dört harfli sözcük. —Esk. mat. ARALlK'ın eski eşanlamlısı. || Fasıla-i meftuha, fasıla-i mekşufe, açik ARALlK'ın eski eşanlamlısı. || Fasıla-i mes-dude, fasıla-ı mahsure, KAPALI ARALlK'ın eşanlamlısı. —Tar. Fasıla-yı saltanat - |
Powered by vBulletin®
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.