Kriz
 

Kriz


KRİZ a. (fr. crise; yun. krisis, ayrılık, kriz' den).

1. Akut bir hastalığın gidişinde kötüye doğru ani ve şiddetli değişiklik: Kalp krizi. Apandisit krizi.

—2. Mikroplu bir hastalık sırasında ortaya çıkan ve hemen her zaman iyileşmeye doğru gidişi haber veren ani ve yoğun değişiklik. (Bk. ansikl. böl.)

—3. Tabes dorsalis sırasında vücudun belli bir bölgesinde ya da bir organda duyulan ve nöbetle gelen ağrı, acı.

—4. Fizyolojik bir rahatsızlığın şiddetli yinelemelerle kendini gösteren nöbeti: Öksürük krizi.

—5. Bir duygunun, bir ruh halinin kuvvetli bir biçimde dışarı vurulması, ani nöbet: Bir ağlama krizi, bir gülme krizi.

—6. Bir şeye duyulan ani istek: İçki krizi. Uyuşturucu krizi.

—7. Bir kişinin, bir grubun yaşamında, bir etkinliğin sürmesinde, bir kurumun işleyişinde ortaya çıkan güç dönem; bunalım: iktisadi, siyasi kriz. Sanayi kesiminde kriz.

—8. Bir şeyin çok kıt olması durumu; bunalım: Petrol krizi. Para krizi.

—9. (Sinir) krizi, çok şiddetli bir heyecanın ya da bir bunalımın etkisiyle davranışlarını kontrol edemeyen ve bunu aşırı tepkilerle (bağırma, ağlama, gülme vb.) belli eden kişinin durumu.

—ANSİKL. Tıp. Antibiyotiklerin kullanıma girmesinden önce, bulaşıcı hastalıkların krizi çok büyük bir önem taşımaktaydı: kriz, gerçekten de iyileşmenin ve nekahat dönemine girişin habercisiydi. Aşırı terleme, bol işeme (idrar krizi) ve özellikle ateş düşmesi gibi kendine özgü belirtileri vardı. Bunların en tanınanı pnömonideki 9. gün krizidir. Günümüzde bulaşıcı hastalıkların tedavisiz kalması düşünülemeye-ğine göre iyileşmenin, hastalığın başladığı tarihle ilintili, kesin ve belli bir dönem sonunda gerçekleşmesi sözkonusu değildir.