İşlevselcilik
 

İşlevselcilik


İŞLEVSELCİLİK

Topbil. Toplumu, dengesi çeşitli bileşenlerinin bütünleşmesine bağlı bir sistem olarak gören öğreti. (işlevselcilik uyarlanma ve bütünleşme mekanizmalarının incelenmesine öncelik tanır ve tutumların toplumsal örgüt-enmesinde değerlere temel bir yer verir) —Dilbil. Dilsel öğelerin, kendisi de ancak iletişim işleviyle var olan bir sistem (dil) içindeki işlevleri gereğince tanımlandığı birçok kuramsal akıma (Prag okulu, Mar-tinet, Jakobson, vb.) verilen ad. (Eşanl. İŞLEVSEL DİLBİLİM.)

—Mim. Mimarlık ve mobilyacılıkta biçimin, her zaman bir işlevi yansıtması gerektiğini savunan öğreti (XX. yy.). [Bk. ansikl. böl]

—Ruhbil. Tutum ve davranışların öncelikle yerine getirdikleri işlevle belirlendiklerini ileri süren akım ya da öğreti. (Bu işlev biyolojik, bireysel, toplumsal vb. bir açıdan ele alınabilir.)

—ANSİKL. Mim. işlevselcilik, genişletilmiş anlamıyla, biçimin belirleyici işlevleri arasında, yararlılık ve sağlamlık verilerinin yanı sıra, ruhbllimsel değerlere de yer verir. Mimarlıkta işlevselcilik, akılcı bir düşüncenin yeni tekniklerle betonarme, metal inşaat, vb. bir araya gelmesiyle ortaya çıkan uluslararası' üslup'ta anlatımını bulmuştur.