İstishab
 

İstishab

İSTİSHAB a. (ar. sahabet, sahip olma' dan istishâb). Esk.

1. Beraberinde götürme, yanına alma: "Hafif eşyalarını istishâb ile...." (ismail Suphi).
2. Istishab etmek, yanına almak.
—isi. huk. Eskiden var olduğu kesinlikle bilinen ve bir değişiklik olup olmadığı bilinmeyen bir konuda eski durumun sürdüğünü kabul etme. (Örneğin on yıl önce hayatta olan bir kişi öldüğü kesin olarak bilinmedikçe sağ olarak kabul edilir, istishâb islam hukukunun temel kuralların-dandır. Mecelle'de yer alan "Bir şeyin bulunduğu hal üzre kalması asıldır", "Kadim kıdemi üzre terk olunur" hükümleri istishâb esasına dayanır [Mecelle md. 5, 6].)