İstiknah
 

İstiknah


İSTİKNAH a. (ar. künh'len istiknâh). Esk.

1. Bir şeyin aslını, gerçeğini arama, doğruluğunu araştırma: ". Avrupa'dan is-ticvâp ve istiknâh-ı keyfiyet olunmak üzere Bâbıâli'ce beş gün te'hire karar verilmiş iken..." (Cevdet Paşa, XIX. yy.).
2. istiknah etmek, bir şey üzerinde derinleşmek, onun aslına ulaşmak: "Belki bizce görülmeyen bir âlemin sırlarını istiknah eden cevvaliyetile dolaştı durdu" (H. Z. Uşaklıgil).

—Dilbil. Arapçada bu anlamda "iktinah" kullanılır, "istiknah" biçimi osmanlıcada türetilmiştir.