İstikraz
 

İstikraz


İSTİKRAZ a. (ar. jori'dan istikraz). Esk.

1. Borç isteme, ödünç alma: "... misafirlerin birisi Adnan Bey'den bin lira istikrâ-zına, diğeri de cariye Nevin'i almaya gelmişti" (Baha Tevfik).

2. istikraz etmek, ödünç almak, borçlanmak: "Sandıktan akçe istikraz edenler..." (ismail Suphi).

—istikraz-ı dahili, devletin hisse senedi, tahvil çıkarması, iç borçlanma,

—istikraz -ı harici, dış borçlanma.

—Deniz huk. istikraz-ı bahri, deniz ödüncü.

—Kamu mal. Devlet, bir kamu kuruluşu ya da yarı kamu kuruluşunca, sermaye piyasasından, önceden belirlenmiş koşullarla (süre, faiz oranı, vergi rejimi, vb. gibi), alınan borç para. (Bk. ansikl. böl.)

—istikraza açılmak, belli bir miktar ödünç para almaya hazırlanmak.

—Uluslarar. ikt. Avrupa Ekonomik topluluğu içinde yatırımları özendirmek ve kolaylaştırmak amacıyla yapılan borçlanma. (AET içi borçlanma.)

—ANSİKL. Kamu mal. Devletin normal kaynakları yetersiz kaldığı ya da devlet vergiyle finanse edilmesi yerinde olmayacak bazı büyük yatırımlara girişmeyi tasarladığı zaman, islkraza başvurulur. İstikraz, gerek ödünç alan kamu kuruluşu, gerekse ödünç verme işlemine katılan için bazı karşılıklı yükümlülükleri içeren bir sözleşme niteliğindedir. Bu sözleşmenin koşulları devletçe, bir yandan sermaye piyasasının durumu, öte yandan istikrazda bulunan kamu kuruluşunun itibarı göz önünde tutularak, tek taraflı olarak saptanır (-> Devlet Borç'ları).