İstihyâ
 

İstihyâ


İSTİHYA a. (ar. haya 'dan istihyâ"). Esk.
1. Utanma, utanç duyma.
—2. istihya etmek, utanmak: "Şu gafletimden edip sonra kendim istihyâ/ derim: "zavallıI hayâl-i muhâle aldandın ..." (Tevfik Fikret).