İstihale
 

İstihale


İSTİHALE a. (ar. hâl'den istihâle). Esk.

1. Olamazlık, imkânsızlık.

2. Bir durumdan başka duruma geçme, biçim değiştirme: "Ruhu son istihâleden sonra sihirli bir süzgeç gibi içinden geçen her hissi süzüyor..." (Y. K. Karaosmanoğlu).

3. istihale etmek, değişmek, başkalaşmak.

—Esk. biyol. BAŞKALAŞMA'nın eşanlamlısı.