İstidrak
 

İstidrak




İSTİDRAK a. (ar. derk'ten istidrâk). Esk.

1. Ulaşma, erişme.
2. Anlama: "... is-tidrâka sarf ettiği ikdâmât-ı fevkalâde ..." (Ebüzziya Tevfik).

—Ed. Över gibi görünüp yerme, yeriyor-muş gözüküp övme. ("Fahr-ı âlemsin ve-lâkin fa'sı yok" dizesinde şair seslendiği kişiye evrenin övünç kaynağı olduğunu söylerken ağır şekilde bir yerme yapıyor. Arap harfleriyle "fahr" sözcüğünden fa çıkarılınca eşek anlamına gelen "har" kalır.)