İstifaza
 

İstifaza


İSTİFAZA a. (ar. feyi'den istifâza). Esk. Bir kimsenin bilgisinden, görgüsünden yararlanma; feyizlenme: "... bir mania ile istifazaya müstaid olduğu pertev-i ikbalden mahrum kalan eshab-ı kabiliyet gibi..." (Ebüzziya Tevfik).